ارزیابی آثار سیاستهای مرتبط با افزایش بهره وری آب در بخش کشاورزی

ابزارهای سیاست ی در بخش کشاورزی برای تحریک و تشویق کشاورزان به تغییر رفتار و یا الگوی کشت به منظوردستیابی به اهداف سیاست گذاران به کار میروند . از آنجا که کشاورزان مختلف دارای اهداف، منابع و محدودیتهای مختلفی می باشند انتظار می رود که یک سیاست خاص باعث واکنشهای مختلفی از کشاورزان گردد. واکنش کشاورزان به یک ابزار سیاستی ممکن است باعث تغییر سیستم زراعی و یا الگوی کشت گردد و در نتیجه تاثیراتی روی محیط زیست، سایر اهداف سیاستگذاران و یا اهداف سایر ذینفعان در منطقه داشنه باشد. در این مطالعه یک متدولوژی جهت تدوین و آنالیز سیاستهای بخش آب کشاورزی تدوین گردید . در این روش ابتدا اهداف سیاستگذار و ابزارهای سیاستی مرتبط با اهداف سیاستی تعیین گردید . سپس از یک مدل گسترده جهت پیش بینی آثار کاربرد ابزارهای سیاستی روی گروههای مختلف کشاورزان با توجه به وضعیت اقتصادی – اجتماعی و شرایط بیوفیزیکی آنها استفاده گردید . شاخص های مختلف اقتصادی، اجتماعی و زیست محیطی جهت ارزیابی آثار ابزارهای سیاستی در رابطه با اهداف سیاستگذاران انتخاب و مقادیر این شاخص ها برای هر کدام از ابزارهای سیاستی برآورد گردید . ارزیابی، مقایسه و رتبه بندی ابزارهای سیاستی با استفاده روش ارزیابی چند معیاره انجام گردید . به منظور بررسی امکان پذیری استفاده از روش تدوین شده، این متدولوژی در بخش برخوار از شهرستان برخوار و میمه استان اصفهان و با آنالیز سه ابزار سیاستی قابل استفاده جهت افزایش بهره وری آب در این بخش بکار رفت

کلیدواژه ها:

ارزیابی چند معیاره ، سیاست آب ، ابزارهای سیاستی ، ارزیابی پیش از اجرا ، برخوار و میمه