تغذیه مصنوعی آبخوان زیرزمینی به وسیله فاضلاب شهری تصفیه شده و ارائه یک روش جایگزین (مطالعه موردی: دشت یزد-اردکان)

منابع آب حاصل از تصفیه فاضلاب شهری معمولاً از دو مزیت نسبی برخوردار است: اول اینکه عموماً متاثر از خشکسالی ها نبوده و منبع مطمئنی محسوب می شود؛ دوم اینکه می تواند جایگزین منابع جدیدی باشد که می بایست از طریق احداث سد یا تاسیسات انتقال آب با صرف هزینه زیاد و خسارت های زیست محیطی استحصال شود. استفاده مجدد از این منابع در اغلب کشورها و نیز ایران عمدتاً در بخش کشاورزی معمول بوده و هست، با اینحال با توجه به اجرای تصفیه خانه فاضلاب در اغلب شهرهای بزرگ کشور از یکسو و افت شدید سطح آب زیرزمینی در اغلب دشت های همجوار با این شهرهای بزرگ از سوی دیگر و نیز با توجه به نبود آب سطحی کافی در دشت های بزرگ کشور، استفاده از این منابع بازیافتی و تخصیص آنها به تغذیه مصنوعی و تعادل بخشی آبخوان ها یک ضرورت در مدیریت آب محسوب می شود. در این مطالعه، روش های مختلف تغذیه مصنوعی بوسیله فاضلاب تصفیه شده و محدودیت ها و مزیت های هر یک مورد بررسی قرار گرفته و در نهایت یک روش جایگزین که می توان تغذیه مصنوعی مجازی به آن اطلاق کرد، معرفی شده است. همچنین به عنوان نمونه، بهره گیری از فاضلاب شهر یزد برای تغذیه مصنوعی و تعادل بخشی دشت ممنوعه یزد- اردکان به دو روش شامل چاه تزریق(injection wellو روش جایگزین پیشنهادی مورد بررسی و ارزیابی قرار گرفته است. بررسی های اولیه نشان می دهد که روش جایگزین با توج ه به اینکه نیازی به اجرا، بهره برداری و نگهداری از تاسیسات تغذیه مصنوعی در آن نیست و محدودیت های کیفی مربوط به استفاده از فاضلاب برای تغذیه مصنوعی در آن منتفی است، بلحاظ فنی و اقتصادی از مزیت نسبی برخوردار است؛ با اینحال محدودیت هایی نیز از قبیل توجیه پذیری اجتماعی دارد که در آخر پیشنهادهایی برای رفع آن ارائه شده است

کلیدواژه ها:

فاضلاب تصفیه شده ، استفاده مجدد آب ، تغذیه مصنوعی ، تعادل بخشی آبخوان