بهره برداری بهینه از مخزن سد با دیدگاه تلفیقی آب سطحی و زیرزمینی با استفاده ازروش های رگرسیون فازی و انفیس

بهرهبرداری از مخزن سدها از فرآیندهای تصمیمگیری پیچیدهای تشکیل شده که در آن با توجه به حجم ذخیره مخزن،مقدار تقاضاها و پیش بینی جریان ورودی به مخزن، در مورد میزان خروج آب تصمیمگیری میشود. در چند دهه اخیر محدودیت منابع آب کشور و افزایش میزان تقاضا در بخشهای مختلف کشاورزی، صنعت ، شرب و محیط زیست موجب شده است که بهره برداری بهینه از سدها از موضوعات قابل توجه برنامه ریزان منابع آب شود. با توجه به قرار گرفتن حوضه زاینده رود در فلات مرکزی ایران و در نظر گرفتن شرایط آب و هوایی این منطقه و بروز خشکسالی های پیاپی، بهره برداری بهینه از سد زاینده رود که تأمین کننده آب این حوضه می باشد از اهمیت بسزایی برخوردار می باشد. در این تحقیق ابتدا یک مدل بهینه سازی برنامه ریزی پویای خطی ساخته شده است. از خروجی های بهینه شده این مدل که همان حجم خروجی و حجم مخزن بهینه می باشد در ساخت مدل رگرسیون فازی و انفیس استفاده شده است. برای ساخت مدل انفیس از داده های بهینه شده به دلیل یکسان بودن برخی از خروجی های مدل برنامه ریزی پویا به ازای حجم مخزن های متفاوت، از یک ورودی و یک خروجی برای آموزش سیستم انفیس استفاده شده که تمامی متغیر ها به صورت یک عبارت بی بعد درآمده است. در نهایت این دو روش با معیارهای ارزیابی کارایی مدل مقایسه شده اند. همچنین میزان کمبود آب در طول دوره 20 ساله شبیه سازی هم به صورت ماهیانه و هم به صورت سالیانه برای دو مدل محاسبه شده است.

کلیدواژه ها:

بهره برداری بهینه ، منطق فازی ، انفیس ، معیارهای ارزیابی کارایی