برآورد حداقل دبی زیست محیطی پایین دست سدها، چالشها و راهکارها
سال انتشار: 1390
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 4,535
فایل این مقاله در 16 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
INCWR02_190
تاریخ نمایه سازی: 14 خرداد 1390
چکیده مقاله:
بمنظور برآوردحداقل جریان زیست محیطی و میزان رهاسازی آب ازسدها جهت حفظ نیازهای زیست محیطی پایین دست،روشهای مختلفی وجود دارد. این روشها براساس این تفکر شکل گرفتهاند که پس از احداث سد، برای حفظ شرایط طبیعی رودخانه، جریان حداقلی از آب مورد نیاز اکوسیستم پایین دست رهاسازی گردد. از جمله میتوان به روشهای شاخص هیدرولوژیک، روش دسته بندی هیدرولیکی، روش شبیه سازی زیستگاه و روشهای جامع نگر اشاره نمود. روشهای شاخص هیدرولوژیکی، ساده ترین ، سریعترین و پرکاربردترین نوع تعیین جریان زیست محیطی محسوب می گردند و به دلیل اینکه تنها برپایه استفاده از داد ههای تاریخی هیدرولوژیکی جریان استوار هستند، امروزه بعنوان متداو لترین روش جهت تعیین نیاز زیست محیطی پایین دست سدها بخصوص در مراحل اولیه طراحی و مطالعه طرحهای مذکور مورد استفاده قرار می گیرند. روش تنانت یا مونتانا یکی از متداولترین روشهای هیدرولوژیکی محاسبه جریان زیست محیطی دربیش از 25 کشور دنیا می باشد که درکشور ما نیز در سالهای اخیر مورد توجه قرار گرفته است. بررسیهای انجام شده نشان می دهدکه روش مونتانا دربرخی موارد، باماهیت رژیم جریانی رودخانه های ایران مطابقت نداشته واستفاده ازآن بامشکلاتی همراه است. دراین مقاله درراستای تعیین دبی زیست محیطی پایین دست سدها، با توجه به شرایط محیطی و بیولوژیکی محدوده مطالعاتی ، برآورد حداقل نیاز زیست محیطی به روش شبیه سازی زیستگاه با استفاده از مدلسازی هیدرولیکی رودخانه معرفی می گردد. در این روش، ابتدا با انجام مطالعات اکولوژیک منطقه طرح، گونه های شاخص و شرایط کیفی و کمی مورد نیاز برای حفظ حیات گونههای مذکور تعیین گردیده و سپس با استفاده از مشخصات فیزیکی رودخانه در بازه مناسبی از محدوده طرح، به کمک مدلسازی رودخانه (مدل(HEC-RASرابطه دبی و عمق آب مشخص می گردد. سپس با استفاده از تحلیل نتایج مدلسازی در سناریوهای مختلف با استفاده از شاخصهایی چون شاخص شکست و شدت خسارت، حداقل دبی زیست محیطی برآورد می گردد. درمطالعات انجام گرفته در بعضی موارد، دبی محاسباتی به روش فوق نسبت به دبی زیست محیطی مونتانا بیشتر و در برخی موارد کمتر بدست آمده که این امر نشا ندهنده نقصهای موجود در روش مونتانا می باشد. در این مقاله به تعدادی از مطالعه های موردی در این زمینه اشاره شد هاست.
کلیدواژه ها:
حداقل نیاز زیست محیطی ، روش مونتانا ، شاخص های بیولوژیکی ، مدل HEC-RAS اطمینان پذیری تامین نیاز زیس تمحیطی
نویسندگان
علی مریدی
دکترای مدیریت منابع آب، کارشناس ارشد شرکت مهندسی مشاور مهاب قدس
امین سارنگ
دکترای عمران محیط زیست، مشاور ارشد شرکت مهندسی مشاور مهاب قدس و مدیرع
میترا توفیق
کارشناس ارشد مهندسی محیط زیست، مدیر بخش محیط زیست شرکت مهندسی مشاور م
لیلا افتخاریان
کارشناس ارشد سازه های هیدرولیکی، شرکت مهندسی مشاور مهاب قدس
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :