مکانیابی اماکن اسکان موقت به منظور مدیریت حوادث غیرمترقبه برمبنای بکارگیری سیست مهای اطلاعات مکانی (GIS) هوشمند

یکی از مسائل مطرح در مدیریت بحران به ویژه در زمینه حوادث غیرمترقبه، مکانیابی بهینه به منظور اسکان شهروندان در مواجه و یا پس از ب روز حادثه م ی باشد. به دلیل دخالت عوامل و پارامترهای متعدد در این مساله، مکانیابی این گونه اماکن دارای پیچیدگی زیادی است . در این مقاله, سیستم های اطلاعات مکانی مبتنی بر منطق فازی که قابلیتهای متعدد آنها در حل مسائل پیچیده مکانی به اثبات رسیده است، به منظور تصمیم گیری در زمینه این مساله بکار گرفته شده است . بدین منظور با تعریف متغیرهای زبانی مناسب (موقعیت , ابعاد , فواصل و ا بعاد ) جهت مدلسازی این مساله و توابع عضویت آنها , نسبت به بیان قواعد زبانی به منظور توصیف معیارها و بایسته های حاکم بر مساله در قالب یک سیستم استنتاج فازی اقدام گردید. با ایجاد و تنظیم سیستم فوق با اعمال مشخصات کاندیدهای موجود در پایگاه داده های سیستم های اطلاعات شهری نسبت به تعیین میزان تطابق ویژگیهای هر یک از آنها با معیارها اقدام گردید. جهت ارزیابی روش پیشنهادی، از نقشه 1:2000 شهری، به عنوان مبنای اطلاعاتی که شامل لایه های مختلفی از قبیل مراکز درمانی و خدماتی و داده های توصیفی میباشد، سعی گردید تا بهترین محل اسکان بر اساس معیارهای ارائه شده در بین کاندیدهای موجود جهت اسکان شهروندان پس از وقوع زمین لرزه مشخص گردد. نتایج حاصل از پیاده سازی و بکارگیری مفاهیم فوق در قالب سیست مهای اطلاعات مکانی,توانایی بالای ایده ارایه شده نسبت به روشهای سنتی معمول میباشد.

کلیدواژه ها:

مدیریت بحران ، سیستم های اطلاعات مکانی ، تصمیم گیری ، سیستم های هوشمند ، عدم قطعیت ، مدلسازی