پهنه‌بندی زلزله با بکارگیری مدل فضایی چند معیاری مطالعه موردی ( استان فارس)

زلزله یکی از مهمترین بلایای طبیعی حاکم در محیط زیست می‌باشد. با توجه به این که هر ساله در بخش‌های مختلف کره زمین به دلیل مکان گزینی نادرست شهرها، تلفات جانی و مالی فراوانی در نتیجه رخداد زمین‌لرزه حادث می‌شود، لذا لزوم شناخت کامل واکنش محیط در مقابل زلزله می‌تواند در راهنمایی مدیران در خصوص اتخاذ تصمیمات صحیح در زمینه برنامه‌ریزی شهری کمک نماید. در این راستا مدل فضایی چند معیاری، که دارای ساختاری تحلیلی بر مبنای مکان می‌باشد می‌تواند به طور نامحدود متغیرهای رخداد زمین‌لرزه را بررسی نماید و با ارائه وزن‌های درون گروهی و بین گروهی به نتیجه مطلوب و منطقی به صورت مکانی دست پیدا کند. در این مقاله با استفاده از مدل فضایی چند معیاری و استفاده از اطلاعات زمین مرجع موجود و همچنین استفاده از تئوری‌های حاکم در خصوص پتانسیل رخداد زمین لرزه در محیط زیست ، رخداد زمین‌لرزه در استان فارس پهنه‌بندی شده است و به این نتیجه رسیده است که 71 درصد از مساحت استان فارس در پهنه با خطر بالا تا خیلی بالا قرار گرفته است. پارامترهای مورد استفاده در این پهنه‌بندی، موارد زیر را شامل است: گسل‌ها به عنوان چشمه‌ای لرزه‌ای و تبعات وجود گسل در یک منطقه مانند فاصله از خطوط گسل، جهت گسل و... ، کانون‌های رخداد زمین‌لرزه و بررسی تمام ویژگی‌های برداشت شده از یک نقطه کانونی لرزه‌ای مانند بزرگای زمین‌لرزه، عمق رخداد زمین‌لرزه، تراکم زمین‌لرزه در یک محیط و ... ، وضعیت ساختار لیتولوژیکی و اثر جنس سازند‌ها در خصوص تشدید و تضعیف موج‌های لرزه‌ای برخوردی و .... .

کلیدواژه ها:

ارزیابی چند متغیره فضایی ، ‌سیستم اطلاعات جغرافیایی ، پهنه‌بندی ، زمین لرزه