ارتباط بین برنامه ریزی شرایط اضطراری و مدیریت شرایط اضطراری مطالعه موردی: توفان کاترینا و ریتا، زلزله کالیفرنیا و نورتریج، فوران آتشفشان کوه سنت هلن
سال انتشار: 1386
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 2,624
فایل این مقاله در 12 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
INDM03_072
تاریخ نمایه سازی: 24 خرداد 1386
چکیده مقاله:
برنامه ریزی شرایط اضطراری مقوله ای بسیار مهم و پیچیده است. هدف از برنامه ریزی شرایط اضطراری اطمینان از آمادگی جوامع برای مواجهه با بلایا و نیز کاهش خسارت در دو مقوله جانی و مالی می باشد.
فرآیند برنامه ریزی به دلیل تغییر در تهدید های طبیعی و محیطی و نیز ابزارهای مدیریت تهدیدات هرگز در حالت سکون باقی نمی ماند و با تشخیص آسیب پذیری های جدید ادامه می یابد. حتی یک فرآیند برنامه ریزی موثر، تغییرات در آسیب پذیری های قدیمی را نیز شامل شده و تغییرات در تکنولوژی و یافته ها را مونیتور می کند که در نهایت این تغییرات، مقابله با شرایط اضطراری و بلایا را ارتقا می دهد.
در راستای این فرایند دو مقوله دارای اهمیت ویژه ای است:
• مدیریت شرایط اضطراری که اهداف، ساختار و استراتژی هایی را که در ارتباط با حوادث شدید باعث خسارت می شوند را تعریف می کند.
• برنامه ریزی شرایط اضطراری که راه های جمع آوری منابع و راه های کنترل رفتار جامعه در راستای کاهش ریسک را تبیین می کند.
در این مقاله بر آنیم که، با مطالعه توفان کاترینا و ریتا، و زلزله کالیفرنیا و نورتریج و فوران آتشفشان کوه سنت هلن، به تفاوت های شرایط اضطراری با بلایا و فاجعه پرداخته و در ادامه ارتباط بین بحث برنامه ریزی شرایط اضطراری و مدیریت شرایط اضطراری در راستای فازهای پیشگیری، آمادگی، مقابله و بازسازی را مورد بررسی قرار دهیم.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
محمدرضا فرزادبهتاش
دانشجوی دکترای تخصصی - عضو هیئت علمی دانشگاه - دبیر کمیته مطالعات راهبر
محمدتقی آقابابایی
دانشجوی کارشناسی ارشد مدیریت سوانح طبیعی- دانشگاه تهران
هاجر سرمدی
دانشجوی کارشناسی ارشد محیط زیست - دانشگاه فردوسی مشهد