بررسی چگونگی جلب مشارکت نیروهای مردمی در رویارویی با بحران های طبیعی

مطالعه حاضر با هدف بررسی چگونگی مشارکت نیروهای مردمی در شرایط بروز بحران نگاشته شده است. در حوادث غیرمترقبه مشکلات و مسائل عدیده ای همچون محدودیت امکانات، کمبود نیروهای امدادی و پرسنل آموزش دیده در مراکز درمانی و بیمارستان ها بوجود می آید که نیاز مبرم به خدمات و توان نیروهای داوطلب مردمی را می طلبد. در این مطالعه از روش توصیفی تحلیلی و بررسی آماری جهت بررسی بهره گیری از توان نیروهای مردمی استفاده شده است. برای این منظور تعدادی از بیمارستان های علوم پزشکی شهر تهران انتخاب گردیدند. تعداد نمونه با استفاده از روش کوکران 78 نفر برآورد گردید که از کارشناسان و متخصصین مدیریت منابع انسانی در بخش سلامت انتخاب شده اند. در واقع تحقیق حاضر بخشی از الگوی نیروهای داوطلب مردمی می باشد. نتایج تحقیق نشان می دهد که در بررسی ویژگی های فردی و اجتماعی افراد، حس همکاری و مسئولیت پذیری به عنوان مهم ترین عوامل در خصوصیات افراد داوطلب می بایست مد نظر قرار گیرد. بهره گیری از نیروهای با تجربه و تخصص های مرتبط می تواند کارآیی نیروهای داوطلب را در عملیات افزایش دهد. بهره گیری از نیروهای مردمی نیز در سه مرحله اصلی قابل بررسی است. مرحله قبل از حادثه، در حین حادثه و بعد از حادثه. مرحله قبل از حادثه (آمادگی) با 45درصد و مرحله حین بروز حادثه (پاسخگویی) با 37 درصد فراوانی بالاترین اهمیت را از دید کارشناسان سلامت دارا بودند. از بعد اقدامات ضروری در هر مرحله نیز مانورهای عملی و تست های دوره ای در مرحله اول و سیستم ارتباطی مناسب بین نیروها در مرحله دوم بالاترین فراوانی را به خود اختصاص داده اند. از بین مراحل یاد شده مرحله اول و دوم اهمیت ویژه ای از دید متخصصین داشته و می بایست برنامه ریزی ها و سیاست گذاری ها در امر بحران این مسئله را در نظر داشته باشند. رتبه بندی اقدامات به منزله اولویت بندی آنها می باشد تا بتوان سازماندهی مناسبی از نیروهای داوطلب بعمل آورد و از این منابع انسانی بالقوه در شرایط اضطرار بطور مناسب بهره برد.

کلیدواژه ها:

جلب مشارکت ، نیروهای مردمی ، بحران های طبیعی