تاثیر تراکم بستر و مقطع هندسی دیوار ساحلی گوژپشتی درکاهش خطر پذیری لرزه ای

دیوارهای ساحلی (Quay wal) یکی از المان های کلیدی برای تسهیلات و امکانات بندرگاهی می باشد. بنابراین واژگونی و یا جابجایی های ناگهانی در طی زلزله می تواند خسارات جبران ناپذیری در زمینه اقتصاد و اجتماعی در سطح ملی حتی بین المللی را به همراه داشته باشد از آنجایی که اسکله ها جزو مکان های حساس محسوب شده لذا خسارات آن در زلزله منجر به ازبین رفتن سرویس دهی آن در مقوله واردات وصادرات واقتصاد یک کشور می باشد. دراین مقاله در ابتدا به بررسی مقطع و شرایط بستر و عرض خاکریز بهبود یافته دیوارساحلی بلوکی گوژپشتی در زلزله پرداخته می شود که این نوع اسکله به صورت خاص مربوط به بندر پتروشیمی پارس واقع در عسلویه بوشهر می باشد مدلسازی توسط نرم افزار المان محدود پلکسیس دو بعدی وخاکها با معیار موهر کولمب در شرایط اشباع تحت آنالیز دینامیکی قرار گرفته است.نتایج حاکی از آن است که در شرایط بستر نرم و سست دیوارهای ساحلی وزنی دارای نشست بسیار زیاد و حرکت انتقالی و چرخش به سمت دریا می باشند و دارای تغییر شکل قابل توجهی در خاک فونداسیون می باشد.همین طوربررسی با طول خاکریز بهبود یافته مختلف انجام شده است که می توان درتعیین طول موثر خاکریز برای تغییر مکان مجاز برای طراحی اولیه اسکله با ارتفاع دلخواه استفاده کرد. همچنین می توان مقطع بهینه را توسط نمودار های ارائه شده بدست آورد تا کمترین جابجایی را داشته باشد.

کلیدواژه ها:

اسکله بلوکی ، آنالیز عددی ، حرکت انتقالی ، اجزا محدود ، جابجایی نرمالیز شده