بررسی آثار و پیامدهای طولانی مدت بحران زلزله بر سلامت روان کودکان بازمانده(مطالعه کودکان حاضر در زلزله بم 1382)

بلایا و فجایع از جمله معضلات بزرگ جوامع بشری هستند، که پیامدهای روانی و اجتماعی ناشی از آنها به طور مستقیم سلامت جامعه را تحت تاثیر قرار می دهد. با وجود اینکه تاثیرات طولانی مدت زلزله جدی بنظر میرسد، ولی کمتر به این مهم پرداخته شده است. لذا در این پژوهش تصمیم گرفتیم به بررسی اثرات فردی و اجتماعی طولانی مدت بر وضعیت زندگی کودکان بازمانده زمین لرزه بم بعد از گذشت 10 سال بپردازیم.روش اجرا: این مطالعه از نوع توصیفی و روش نمونه گیری تصادفی ساده بوده است. ابزار گرد آوری اطلاعات پرسشنامه استاندارد شده می باشد، که از تحقیقات مشابه بهره برداری شده است. و با مراجعه به مدارس مقاطع مختلف شهر بم اطلاعات جمع آوری گردیده است. مبنای ورود به مطالعه سکونت در شهر بم در زمان زلزله و تجربه زلزله بوده است.یافته ها: از مجموع 200 دانش آموز مورد بررسی 145 نفر سابقه سکونت و تجربه زلزله را داشته اند. کمترین سن 12 سال و بیشترین سن 25 سال بوده است. 9/86% (126 نفر) محل سکونتشان آسیب دیده بود. 8/82 % (120نفر) حداقل یکی از بستگان خود را از دست داده اند، که 2/75% اعلام کرده اند که از بستگان درجه اول و دوم بوده است. فقط 9/15% ( 23 نفر) اظهار داشته اند که خدمات مشاوره به آنان ارائه گردیده است.9/86% (126 نفر) اعلام نموده اند که هنوز به زلزله فکر می کنند و 1/53% (77 نفر) به راحتی عصبانی و وحشت زده می شوند.نتیجه گیری: حوادث غیرمترقبه ای همچون زلزله می تواند آثار مخرب طولانی مدت بر سلامت روانی و تحول افراد بخصوص کودکان داشته باشد، برنامه ریزی جامع و داشتن یک دستورالعمل و نیز حمایت های طولانی مدت باعث کاهش این اثرات میگردد.

کلیدواژه ها:

زلزله ، سلامت روان ، اثرات روانی - اجتماعی