نقش آمادگی تیم‌های مقابله پزشکی در شدت و میزان خسارات جانی ناشی از وقوع زلزله

ایران یکی از مناطق آسیب پذیر در برابر سوانح طبیعی بخصوص زلزله می‌باشد. وقوع زلزله در مقیاس‌های بالا معمولاً با خطرات جانی از قبیل مرگ فوری، ضربه های مغزی، تروماهای نخاع و شکستگی‌های قسمت‌های مختلف بدن همراه خواهد بود. در پی وقوع زلزله های مخرب و در صورت ریزش آوار منازل و مکان‌های عمومی معمولاً خون‌ریزی‌های مغزی، پارگی طحال و کبد و همچنین شکستگی‌های لگن جزو خطرناک‌ترین عوارض و مهم‌ترین عوامل مرگ‌های زمان وقوع و یا مرگ‌های در ساعات اولیه پس از وقوع می‌باشند. علاوه بر آن در فاز تأخیری خطراتی مانند سپسیس، اختلال عملکرد ارگان‌های مهم بدن مثل کلیه و اختلالات انعقادی داخل عروقی (DIC) ناشی از Crush injuries اصلی‌ترین عوامل افزایش مرگ و میر خواهند بود. مطالعات مختلف و تجربیات زلزله های جهانی نشان داده است که داشتن برنامه های آمادگی پزشکی به همراه بهرمندی از گایدلاینهای مقابله پزشکی می‌تواند تأثیر قابل توجهی در کاهش میزان و شدت عوارض فوق‌الذکر به خصوص عوارض فاز تأخیری اعمال نماید. این پژوهش با استناد به آمارهای زلزله های مهم داخلی و بین‌المللی، ابتدا نقش عوارض فوق در میزان مرگ و میر را بررسی و سپس تأثیر و اهمیت معیارهای آمادگی از جمله تریاژ، تجهیزات و نیروهای آموزش دیده تریاژ و نیز گایدلاینهای معتبر مواجهه با عوارض و صدمات Crush injuries را بررسی می‌نماید. مطالعه نشان می‌دهد که شدت و میزان ماندگاری عوارض فوق در جوامع آسیب دیده ای که تیم‌های آموزش دیده و آماده پزشکی مسئولیت تریاژ، اعزام و درمان را به عهده داشته‌اند به میزان معنی داری از شدت و میزان این عوارض در دیگر جوامع کمتر بوده است.

کلیدواژه ها:

درمان مصدومین ، تریاژ ، آمادگی پزشکی ، خسارات جانی زلزله