بررسی روش های ایجاد نگاه پیشگیرانهدر رسانه هادر خصوص مدیریت بحران

آمارهای سازمان ملل متحد حاکی از آن است که در ٢٠ سال گذشته، حدود چهار و نیم میلیارد نفر از ساکنان کره زمین تحت تاثیر حوادث ناشی از مخاطرات طبیعی قرار گرفته اند و روند وقوع این حوادث نیز به دلیل گسترش بی برنامه شهرها وتخریب محیط زیسترو به افزایش است. هر چند هم اکنون تلاش های فراوانی در سطح بین المللی در حوزه کاهش خطر پذیری حوادث طبیعی در جریان است، اما این برنامه ها با دو چالش اساسی روبرو هستند:١- دولت ها که گاهی برنامه های کاهش خطرپذیری با منافع شان در تضاد است. ٢- مردم که به دلیل کمبود آگاهی لازم، همراهی خوبی با این برنامه ها ندارند.مطمئنا ابزار رسانه به عنوان عاملی اثرگذار در برنامه های مدیریت بحران، می تواند از یک سو با فشار بر دولت ها و از سوی دیگر با آموزش و هدایت افکار عمومی، سالهای پر خطر آتی را مدیریت کند. این ایده، نقطه مقابل حضور رسانه ها صرفا درصحنه حوادث است . این تحقیق در پاسخ به این سئوال که چگونه رسانه ها را به حمایت از برنامه های کاهش خطرپذیری تشویق کنیم؟ نشانداد: هم مخاطبان و هم دست اندرکاران تلویزیون، به موضوع راه های پیشگیری از بحران در مواقع بروز حوادث طبیعی بسیار بی علاقه اند. این بی علاقگی به ترتیب در رادیو و سپس مطبوعات کمتر می شود و مخاطبان با حوصله بیشتری به اینمباحث توجه می کنند. در این بررسی،مهم ترین روش ها برای علاقمندی رسانه ها برای پرداختن به موضوع کاهش خطرپذیری مواردی نظیر: حضورمدیران رسانه ها در زنجیره مدیریت بحران به عنوان تصمیم ساز، آموزش تخصصی اصحاب رسانه، تعریف راههای ارتباط موثر بین مدیران رسانه و مدیران بحران، تربیت کارشناسان آشنا با حوزه مدیریت بحران و رسانه به منظور محتواسازی و بهره گیری از مستندات حوادث طبیعی پیشین معرفی شد.

کلیدواژه ها:

رسانه ، بحران ، مدیریت رسانه ، مدیریت بحران و کاهش خطر پذیری حوادث طبیعی