بررسی آسیب پذیری لرزه ای عناصر غیرسازه ای در بیمارستان

مهمترین آسیب ناشی از وقوع زلزله های مهیب، خسارات جانی و پیامدهای متعاقب آن است. از حدود 1100 زلزله مرگبارکه در طی سال های 1900 تا 1990 میلادی در 75 کشور جهان رخ داده، بیش از 80 درصد مرگ و میر حاصله در 6 کشورجهان اتفاق افتاده است و ایران با بیش از 120.000 نفر تلفات انسانی در زمره این شش کشور می باشد. آمار و احتمال بسیار بالای وقوع خسارات جانی ناشی از زلزله در کشورمان، نقش حیاتی مراکز درمانی و لزوم آمادگی آنها جهت مقابله با اینخسارات را به وضوح نمایان می سازد. مطالعات متعدد نشان داده است که معمولاً پس از وقوع زلزله های بزرگ بخصوص درجوامع درحال توسعه، در حالیکه تعداد زیادی مصدوم نیازمند دریافت خدمات درمانی وجود دارد، بیمارستانهای واقع در محل، غالباً بدلیل آسیب پذیر بودن، دچار مشکلات عدیده شده و قادر به ادامه فعالیت نمی باشند. در این مطالعه با استفادهاز روشهای کتابخانه ای و میدانی مهمترین عوامل آسیب پذیری بیمارستانها در برابر زلزله، بخصوص عوامل غیرسازه ای بررسی گردید. سپس با مطالعه راهکارهای کاهش اینگونه آسیب پذیریها، نسبت به شناخت و طراحی روشی جهت کاهش آسیب پذیری بیمارستان ها در برابر زلزله، اقدام شد. نتایج حاکی است که شایعترین دلایل کاهش عملکرد بیمارستانها درهنگام بروز زلزله، تخریب، ایجاد خسارت و یا کاهش عملکرد در سیستمهای حیاتی بیمارستان، تجهیزات پزشکی، انبارها، لوازم اداری و امثال آن می باشد. همچنین مهمترین عوامل بروز آسیبهای مذکور شامل سقوط از ارتفاع، جابجایی، قطع اتصالات و ارتباطات، تخریب در قسمتهای غیرسازه ای ساختمان، انتشار مواد خطرناک و نهایتاً کاهش یا کمبود منابع حیاتیبوده است. در پایان با استناد به نتایج حاصله مشخص گردید می توان با اتخاذ راهکارهایی عملیاتی، نسبت به حذف یا کاهش میزان خسارات اینچنینی و در نتیجه ارتقاء آمادگی و افزایش توان مقابله بیمارستانها در برابر زلزله اقدام نمود.