بررسی رابطه بین ارتباطات سازمانی با تعارض سازمانی با توجه به نقش تعدیلگر مسئولیت اجتماعی (مطالعه موردی: بیمارستان امام خمینی ( ره ) شهرستان درگز)

ارتباطات در مطالعات سازمانی عامل مهمی در موفقیت سازمانی به شمار رفته و در تئوریهای سازمان، جایگاه مرکزی دارد. مدیران برای اثر بخشی عملکرد سازمانی نیازمند مهارتهای ارتباطی هستند. بروز مهارتهای ارتباطی بین فردی عاملی کمک کننده به شمار رفته و می تواند به تحقق ماموریتهای سازمانی کمک کند[1]. در یک تعریف جامع می توان گفت تعارض فراگردی است که در آن یک طرف در می یابد که منافعش با مخالفت یا واکنش منفی طرف دیگر مواجهه گردیده است [2]. از طرفی مسئولیت اجتماعی سازمان ها در بر گیرنده اقتصاد، قانون، اخلاقیات و انتظارات بشر دوستانه سازمانها است که به کلیه ذی نفعان تعمیم می یابد. در اینجا ذی نفعان به عنوان هر فرد یا گروهی که می توانند بر فعالیتها، سیاستها ، رویه ها یا اهداف سازمان اثر گذارند ، تعریف شده است [3]. پژوهش حاضر با هدف بررسی ارتباطات سازمانی بر تعارض سازمانی با توجه به نقش تعدیل گر مسئولیت اجتماعی تهیه شده است. نمونه آماری شامل 123 نفر از کارمندان بیمارستان امام خمینی (ره) شهرستان درگز بوده که از طریق فرمول کوکران بدست آمده است. به منظور جمع آوری اطلاعات از روش کتابخانه ای و بررسی مقالات مختلف در این زمینه و جهت، جمع آوری داده ها از پرسشنامه های استاندارد ارتباطات سازمانی دکتر دعایی( 1373)، مسئولیت اجتماعی اندرسون (2007) و تعارض سازمانی دوبرین (2007) استفاده شده است. محقق جهت تجزیه و تحلیل داده ها در قسمت آمار توصیفی از نرم افزارSPSS و در قسمت آمار استنباطی از معادلات ساختاری استفاده نموده است. طبق تجزیه و تحلیل داده ها فرضیه اصلی اول پزوهش با اطمینان 95 درصد ، قابل پذیرش و فرضیه دوم اصلی پژوهش مورد پذیرش واقع نشد. و از بین فرضیات فرعی ، فرضیه فرعی اول، فرضیه فرعی دوم و فرضیه فرعی پنجم با اطمینان 95 درصد مورد پذیرش و مابقی فرضیات رد شدند. به طور کلی یافته های پژوهش ،نشان می دهد که وجود تعارض کارکردی و غیر کارکردی بعنوان متغیرهای وابسته و همچنین مولفه اقتصادی یکی از مهترین مولفه هایی است که می تواند در این پژوهش نقش تعدیلگر را داشته باشد. بعد از پایان پژوهش پیشنهادهایی نیز به سازمان مربوطه ارائه گردیده است.

کلیدواژه ها:

ارتباطات سازمانی ، مسئولیت اجتماعی ، تعارض کارکردی ، تعارض غیر کارکردی