الگوی طراحی ساختار سازمانی در مراکز پژوهشی

طراحی سازمان به دو جزء اصلی طراحی ساختاری و طراحی انسانی تقسیم بندی می شود. اجزای طراحی ساختاری سازمان شامل ساختار سازمانی، اهداف و استراتژی های آن و اجزای انسانی طراحی سازمان شامل فرآیندهای کار، کارکنان، انگیزه بخشیدن به کار می باشد. برغم اهمیت هر دو بخش، طراحی ساختارسازمانی، بعنوان اولویت و اولین قدم در سازماندهی مطلوب و بهبود مدیریت، بالاخص در بخش های پژوهشی و آموزشی محسوب می شود.در این مقاله با معرفی انواع ساختارهای سازمانی پژوهشی براساس سه معیار پیچیدگی، رسمیت و تمرکز، لزوم انجام تغییرات و علل موثر بر این تغییرات مورد کنکاش قرار گرفته است. در ادامه جهت انجام تغییرات مزبور به شکل سیستماتیک با مطالعه آخرین روشهای موجود در طراحی، بهبود و توسعه سازمان، طی پنج مرحله فرآیند طراحی و یا بازنگری سازمان مراکز پژوهشی تنظیم و ارایه شده است. با توجه به اهمیت کاربردی موضوع، جهت تبیین نحوه طراحی نظام مند سازمان های پژوهشی، نمونه استفاده عملی از این فرآیند، در یک مرکز پژوهشی داخلی آمده است.این الگو را می توان با کسب اطلاعات صحیح از علل اعمال تغییرات در سازمان ها و مراکز مختلف پژوهشی بکار برد و با ایجاد پویایی در سطوح ساختاری بطور مستمر به سازمانی موثر و کارا تبدیل گردید.

کلیدواژه ها:

ساختار سازمانی ، مرکز پژوهشی ، طراحی سازمان