تعیین رابطه ذهنیت فلسفی و اثربخشی مدیران در سازمان آموزش و پروش

هدف از این پژوهش تعیین رابطه ذهنیت فلسفی و اثربخشی مدیران سازمان آموزش و پرورش می باشد. روش این پژوهش از لحاظ هدف کاربردی و بر اساس ماهیت و روش از نوع همبستگی است این جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه مدیران سازمان آموزش و پرورش غرب استان مازندران که تعداد آن ها 700 نفر می باشد، که از این میزان بر اساس جدول مورگان تعداد 248 نفر به روش طبقه ای- تصادفی به عنوان نمونه آماری انتخاب شده اند. ابزار گردآوری اطلاعات، پرسشنامه ذهنیت فلسفی جهانگیری (1393)، با 19پرسش و اثربخشی مدیریت سازمان جفری و کریستوفر (2002)، با 10 پرسش می باشد؛ جهت بررسی روایی پرسشنامه از روایی صوری (ظاهری) استفاده شده و میزان پایایی دو پرسشنامه به روش آلفای کرونباخ به ترتیب 0/823 و 0/760 به دست آمده است. به منظور بررسی فرضیه ها با به کارگیری نرم افزار spss v20از آزمون تحلیل همبستگی اسپیرمن و آزمون فریدمن استفاده شد. ذهنیت فلسفی از مباحث ارزشمندی است که ظرفیت و قابلیت، ایجاد و پرورش مهارت های ذهنی را در دانشجو معلمان دارد. یافته های پژوهش نشان داد که تنها بین تعمق و اثربخشی مدیران سازمان آموزش و پرورش رابطه معناداری وجود ندارد و بین جامعیت، قابلیت انعطاف پذیری و اثربخشی مدیران آموزش و پرورش رابطه معنادار و مثبت وجود دارد و فرضیه اصلی پذیرفته شده و بین ذهنیت فلسفی و اثربخشی مدیران آموزش و پرورش رابطه وجود دارد. بر اساس یافته های پژوهش می توان اذعان داشت که فلسفه قادر است توانایی های تفکر را گسترش دهد و بین فکر و عمل یگانگی به وجود آورد مدیران جهت داشتن اثربخشی نیازمند به تفکر منطقی هستند و این تفکر منطقی مدیون ذهن فلسفی می باشد. بنابر این خلاقیت و ذهنیت فلسفی نیاز به تلاش و پشتکاری اجتناب ناپذیر دارند.

کلیدواژه ها:

ذهنیت فلسفی ، اثربخشی مدیران سازمان ، جامعیت ، تعمق ، انعطاف پذیری