مدیریت نوآوری در مراکز تحقیق و توسعه صنعتی کشور

جهانی شدن در ده سال اخیر شرایط محیط رقابتی را به شدت دگرگون کرده است. سازمانهای تجاری، تحقیقات خود را برای یافتن یک استراتژی که برتری پایداری را تضمین نماید، تقویت مینمایند. این استراتژی معمولا نیازمند آن است که سازمانها در جهت رشد و پویایی اقتصادی، پی در پی محصولات و خدمات متفاوت و متنوعی را ارائه نمایند. به سخن دیگر سازمانها باید پیوسته نوآور باشند.یکی از حوزه های فعالیت صنعت در جهت توسعه ، حوزه تحقیق و توسعه می باشد . هدف فعالیت ها در این حوزه کشف حقایق و شناخت قانون مندی ها و روابط حاکم بر پدیده هاست. انسان با تفکر در مورد واقعیت های موجود که به صورت اطلاعات در اختیار دارد و بررسی و پردازش آنها، حقایق جدید را کشف و برپایه آن تجربه می کند، با بررسی نتایج تجربه و تعمیق شناخت، مدلی اجرائی را طراحی و به اجرا در می آورد. یکی از این روشها نظریه حل خلاقانه مساله (TRIZ ) نام دارد. این نظریه با ارائه راه حل های دسته بندی شده که از کشفیات گذشته به دست آمده است ، ذهن نوآوران را سمت وسویی خاص بخشیده و آشفتگی های ذهنی و روانی را به طوفانی از ایده های جدید تبدیل می کند.همچنین کایزر(Keizer) در تحقیقی در سال 2002، جهت مشخص نمودن عاملی که تلاشهای نوآورانه سازمانهای کوچک و متوسط را ارتقا دهد، این عامل را به عنوان یک متغیر وابسته در نظر گرفته است و پس از انجام رگرسیون، در میان 14 متغیر مستقل بالقوه مانند منابع مالی، تحصیلات مدیر عامل، تکنولوژی اطلاعات و اتوماسیون و ... نشان داده است که سه عامل به صورت قابل توجه در تلاشهای نوآورانه سهیم میباشند: استفاده از یارانه های نوآوری، داشتن ارتباط با مراکز علمی و میزان سرمایه گذاری در بخش تحقیق و توسعه. کاپیتو و همکارانش با توجه به اهمیت نقش مراکز تحقیق و توسعه برای تلاش های نوآورانه و انتقال نوآوری به سازمان ها، یک روش کاری برای انتقال نوآوری به شرکت های کوچک و متوسط ارائه نموده اند. در این جا سعی می شود مدیریت نوآوری در مراکز پژوهشی و تحقیق وتوسعه مورد بررسی دقیق تر قرار گرفته و فرصتها و تهدیدات فراروی آن موشکافانه تحلیل گرددو تاثیر عوامل کایزر و نسبت وزنی هر یک از عوامل، ارایه می گردد.

کلیدواژه ها:

تحقیق و توسعه ، فناوری اطلاعات ، TRIZ ، خلاقیت ، نوآوری ، خلاقیت شناسی ، SMEs ، انتقال نوآوری