ضرورت مدیریت بحران در حوادث غیر مترقبه طبیعی

[این مقاله کپی شده و ارائه کنندگان آن بدون رعایت حقوق معنوی آن را در کنفرانس ارائه نموده اند بدین جهت سیویلیکا اصل این مقاله را ارائه نمی کند] مدیریت بحران یعنی بازگرداندن تعادل دوباره بین منابع و نیازها. گام اول در مدیریت بحران برنامه ریزی است. برنامه ریزی ابزاری است که ما را ازوضعیت موجود به وضیت مطلوب می رساند. لذا اولین قدم برای برنامه ریزی صحیح تبیین و شناخت وضعیت موجود می باشد که نیاز به واقع بینی دارد تا خوش بینی و تاکید می کنیم که ایندرست در نقطه مقابل روزمره گی و به دنبال حوادث دویدن است وبدون تعارف در نقطه مقابل رفتار قدر گرایانه سنتی ما قرار می گیرد. از دیدگاه کارشناسی هیچ بحرانی بدون علائم و هشدارهای قبلی رخ نمیدهد. بارها شنیده این «که زلزله خبر نمی کند» . و یا «فاجعه های طبیعی چون: طوفان، سیل، آتش سوزی ناشی از امتحان الهی است». فراتر از جنبه های تسلی بخش و اعتقاد پایه ای در فرهنگمان که کارکرد خود را داراست بادیدی کارشناسانه می دانیم که بحرانها هم قابل پیش بینی هستند و هم خبر می کند. از طریق شناخت نقشه جهانی – منطقه ای نقاط زلزله خیز، از طریق بسامدی (تکرار) زلزله ها و جدول شدت آنها، از طریق علایم دائمی پایگاه های لرزه نگاری و وضعیت گسلهای فعال می توان وقوع زلزله را پیش بینی نمود. مقیاسهای خبر وقوع زلزله کمی از معیارهای متعارف و زندگی روزمره فراتر می رود و به معنای چند ثانیه قبل از وقوع نیست تا درجاهای امن پناه بگیریم، که البته این نیز به نوبه خود بخشی از آموزشهای مدیریت بحران است. به نظر می رسد هیچکس وقوع زلزله را در ایران حتمی نمی داند اگر نسبت به عمق فاجعه ای که پیش رویمان است باور قلبی وجود داشت آنگاه نه یک دولت و نه یک ارگان که تمام نیروها و تمام افراد برای پیشگیری از فاجعه بسیج می باشد.

کلیدواژه ها:

مدیریت بحران ، زلزله ، حوادث ، غیر مترقبه ، طبیعی