پژوهشی در مورد بتن های با مقاومت بالای پوزولانی

هدف از پژوهش حاضر، بررسی و مقایسه مقاومت فشاری و خمشی نمونه های بتنی حاوی پوزولان معدنی، در شرایط تغییر پارامترهای نسبت آب به مواد سیمانی، افزودن میکروسیلیس و فوق روان کننده و در نهایت تشخیص بهترین حالت، به لحاظ دستیابی به مقاومت بالای فشاری و خمشی می باشد. برای این کار، ابتدا دو طرح با نسبت شن و ماسه متفاوت با عیار سیمان ثابت 650 کیلوگرم در متر مکعب با استفاده از سیمان تیپ 5 و بدون پوزولان تهیه شده و پس از بررسی نتایج ازمایشات، یک طرح به عنوان طرح ثابت در نظر گرفته شد. سپس شش طرح با نسبتهای آب به سیمان 0/24، 0/27، 0/30، 0/32، 0/32 و 0/38 در حالیکه در کلیه نمونه ها 20 درصد از وزن سیمان با پوزولان معدنی تهیه شده از معدن سیرجان، جایگزین شده است. با استفاده از میکروسیلیس به عنوان افزودنی (10 درصد وزنی سیمان) و افزودن چهاردرصد متفاوت وزنی سیمان (1، 1/2، 1/6 و 2/5 درصد) فوق روان کننده ، ساخته شدند. مقاومت فشاری نمونه ها در سنین 3، 7، 14 و 28 روزه و مقاومت خمشی آنها در سن 28روزه برای شرایط نگهداری در آب به دست آمده و کارآیی مخلوط ها نیز به روش اسلامپ ارزیابی گردید. در این مقاله نتایج به دست آمده از این پژوهش تجزیه و تحلیل و مورد مقایسه قرار گرفته است.

کلیدواژه ها:

بتن با مقاومت بالا ، میکروسیلیس ، پوزولان و فوق روان کننده