اندازه گیری تجارت درون صنعت و تجارت درون صنعت نهایی در کالاهای منتخب صنعت پتروشیمی

محصولات و فرآورده های پتروشیمی از جمله کالاهایی هستند که صادرات آنها در پی سرمایه گذاری های قابل ملاحظه دولت طی چند سال اخیر در سبد صادراتی کشور برجسته شده، به طوری که صادرات محصولات پتروشیمی از 560,2 میلیون دلار در سال 1376 به 795,6 میلیون دلا ر در سال 1380 و به بیش از 6000 میلیون دلار در سال 1385 افزایش یافته است . واحدهای تولید کننده اینگونه اقلام به دلیل فراهم بودن عوامل تولید فراوان، فناوری وارداتی در دسترس و علاقه مندی سرمایه گذاران خارجی در سرمایه گذاری در این بخش از اقتصاد ، از سوددهی نسب تا ˝ بالایی برخوردار هستند . با وجود استقرار این امکانات ، ضرورت دارد ظرفیت صادراتی محصولات این صنعت با استفاده از نظریه های جدید تجارت بین الملل تحلیل شود . از این رو در این مقاله سعی بر این است که به صورت توصیفی، تحلیلی از وضعیت صادرات و واردات کالاهای منتخ ب با توجه به نظریه تجارت درون صنعت 2 و تجارت درون صنعت نهایی 3 ارائه شود . برای این کار از شاخص GL برای اندازه گیری تجارت درون صنعت و از شاخص A" برولهارت " برای اندازه گیری تجارت درون صنعت نهایی کالاهای منتخب صنعت پتروشیمی استفاده می شود . نتایج نشان می دهد که در طول دوره ی مورد بررسی گازهای نفتی مایع شده، قیر، کربن، هیدروکسید سدیم محلول در آب، سایر هیدرو کربور های حلقوی، مشتقات هیدرکربورهاحاوی فقط سولفو، اتیلن گلیکول، سایر اتر - الکل های غیرحلقوی، اورتوفتالات های دی اکیتل، دی اتانول آمین واملاح آن، آمینو الکل ها، اترهاواسترهای آنها، اسیدهای آمینو هیدروکسی نفتالین، فور آلدیئد 2- دارای بیشترین تجارت درون صنعت و اورتوفتالات های دی اکتیل و مشتقات هیدروکربورهای حاوی فقط سولفو دارای تجارت درون صنعت نهایی بیشینه بوده اند بنابراین این کالاها بر اساس نظریه های جدید تجارت بین الملل بیشترین قدرت رقابت را دارا می باشند . آمار مورد استفاده در این پژوهش مربوط به یک دوره ی زمانی 5 ساله (1379-1383) می باشد.

کلیدواژه ها:

تجارت درون صنعت ، تجارت درون صنعت نهایی ، صنعت پتروشیمی