شرایط و نحوه تحقق عدم ورود زائدات حفاری به طور کامل به محیطهای آبی در حفاریهای دریایی Zero Discharge

زائدات حفاری جزء انکارناپذیر هرعملیات حفاری دریایی میباشد درگذشته این زائدات بصورت مستقیم ازروی سکوها به دریاتخلیه میشدبه علت اثرات زیست محیطی طولانی مدت و شدیدا مضر این تخلیه ها سازمانهای زیست محیطی و بین المللی وضع محدودیت های برای چنین تخلیه هایی درمحیط را شروع نمودند یکی ازایده های جدید که محدودیت های خاصی روی عملیات های حفاری وضع می کند مفهوم Zero Discharge می باشد فکر اصلی پشت این مفهوم اجتناب ازتغییرات مضر درشرایط فیزیکی شیمیایی و بیولوژیکی آب دریا است دراین مقاله ابتدا مفهوم Zero Discharge بحث شده و تعریف آن برای حفاری دریایی توسعه یافته است پس ازپرداختن به زائدات تولیدی ویژگیها و تاثیرات آنها یک سیستم مدیریت زائدات حفاری مناسب به عنوان راه حلی به منظور دستیابی به Zero Discharge مورد بررسی قرارگرفته است سیستم مدیریت زائدات ارایه شده دریکی ازچاه های میدان درود مورد بررسی و با اطلاعات مربوط به آن مقایسه شده است براساس بررسیهای صورت گرفته باتغییرشیوه حفاری انتخاب روش مناسب حفاری تغییر گل حفاری مورداستفاده بهبود کارایی تجهیزات کنترل جامدات چرخه یا استفاده مجدد و درنهایت عملیات بهسازی و دفع برروی کمتر از20درصد زائدات اولیه میتوان به اهداف موردنظر دست یافت درچاه موردنظر حفاری چاه با قطرکوچک استفاده ازسیال پایه مصنوعی استفاده ازتجهیزات کنترل جامدات با بهبود 10درصدی درکارایی استفاده مجدد ازفقط 30درصد گل درمراحل بعدی و درنهایت دفع ایمن به صورت حمل به خشکی و یا تزریق به درون زمین منجر به دستیابی به یک عملیات Zero Discharge باهزینه اندک میشود

کلیدواژه ها:

عدم آلایندگی مطلق ، حفاری دریایی ، گل حفاری ، زائدات حفاری