اهداف، چالش ها و راه کارهای به کارگیی شبکه های تحقیق و توسعه در صنعت دفاعی

اغلب مدل های نوین مدییت تحقیق و توسعه و نوآوری، به دلایل مختلف اعماز اقتصادی، ضرورت توسعه فناوری های نیاز محور و یا پیشرفت مبتنی بر فناوری های نوین و غیره بر شبکه سازی تأکید وافری دارند. علی رغم تأئید نقش مثبت و اهمیت شبکه ها در تحقیق و توسعه، شیوه و نوع این شبکه ها منحصر به فرد نبوده و انواع مختلفی از شبکه های تحقیقاتی مطرح است که هر یک به فراخور شرایط کاربرد می یابند. صنعت دفاعی بنا به ویژگی های خاص خود (نظیر نقش پررنگ تحقیق و توسعه در تولیدات آن، تنوع حوزه های فعالیت، تمرکز بر فناوری های پیشرفته و ...) نیازمند استفاده از مزایا و قابلیت های شبکه های تحقیق وتوسعه است. در این تحقیق پس از مرور ادبیات و دو تجربه بین المللی، اهداف و ا ولویت های راهبردی و عملیاتی صنعت دفاعی از توسعه و استفاده از شبکه های ت حقیق و توسعه بررسی، سپس چالش های موجود برسر به کارگیی شبکه های تحقیق و توسعه احصا و رتبه بندی و در نهایت، راه کارهای استفاده از این شبکه ها شناسایی نموده و ا ولویت بندی شد. روش تحقیق پژوهش توصیفی- پیمایشی بر اساس نظر 33 مدیر و کارشناسی است که به لحاظ قانونی متولی مدیریت تحقیقات بوده اند. بر اساس نتایج آزمون های آماری تی و فریدمن، اتفاق نظر عمومی در مورد «اهمیت بالای شبکه های تحقیقاتی» به عنوان روش کلیدی وجود دارد و در بین سه هدف راهبردی، مهمترین «دستیابی به دانش و فناوری های جدید از طریق این شبکه ها» و از بین هشت هدف عملیاتی مورد توجه مهمترین آنها «به کارگیری ظرفیت های انسانی، توانمندی های زیرساختی کشور» است از شش راه کار مرسوم، اولویت بالاتر به «حمایت مالی از شرکت های فناوری م حور و اس.ام. ئی های تحقیقاتی» در قالب مراکز نوآوری ا ختصاص یافته ولی در این مسیر مهمترین چالش در بین هشت چالش اصلی، «مدیریت و کنترل ا ین شبکه ها و منابع مربوط» است. حسب یافته های پژوهی، با توجه به اهداف و شرایط حاکم «شبکه های سلسله مراتبی با هسته های مدیریتی قوی» به عنوان ساختار مناسب تر برای شبکه های تحقیقاتی صنایع دفاعی کشور توصیه شده است.

کلیدواژه ها:

سازماندهی پژوهش ، شبکه های تحقیقاتی ، توسعه فناوری ، نوآوری