ارائه مدل برای شناسایی ابعاد و اندازه گیری دستیابی سریع به فناوری (مطالعه موردی: نانوفناوری ایران)

یک بخش ضروری از فرایند توسعه کشورهایی که در پشت پیشروان فناوری و اقتصادی جها ن قرار دارند یا دگیری و روش های تسلط بر انجام کارهای کشورهای پیشرو می باشد که باختصار دستیابی سریع نامیده می شود. د ستیابی سریع به این معنی به سادگی کپی کردن نمی باشد. کشورهای دیرتر آمده در ابتدا فاقد فن آوری لازم و دستیابی به بازار می باشند و بدین منظور علاوه بر دستیابی سریع به عنوان هدف اصلی، پایین آوردن هزینه ها و انتخاب یک یا چند مزیت رقابتی در کنار دستیابی سریع دنبال می گردد که در این پژوهش به آنها پرداخته خواهد شد. باید دانست در دستیابی سریع به فناوری سرعت و موفقیت روش ها به وسیله زیرساختارها، قوائد و نظم نهادی و سازمانی در حالت کلی تر ملی که آنر ا تقویت می نماید مشخص می گردد. دستیابی سریع چیزی پیچیده تر از خروجی شکاف فناوری، ظرفیت و توانایی اجتماعی و علل مستقل و متنوع می باشد. با توجه به این دیدگاه انتقال فناوری می بایست تا حدودی م ستقل از پتانسیل حاکمیت خود و تا حدودی بازتاب انعکاس ظرفیت اجتماعی و ملی باشد که د ر این مورد این عوامل عبارتند از ظرفیت برای جذب و استفاده کردن و نوآوری داشتن در فناوری ها. این فاکتورها دارای تعاملات پیچیده با هم می باشند. توسعه از این منظر یک فرآیندی ادراکی است که نیاز به تأکید بر فرآیندها و تعاملات میان فاکتورهای تکنولوژیکی، اجتماعی و سایر فاکتورهای مستقل می باشد. در این پژوهش، تعریف جامع دستیابی سریع ارائه و با استفاده از مطالعات و نظر خبرگان ابعاد دسته بندی و با تحلیل های صورت پذیرفته و دسته بندی مدلی ارائه گردیده که با تحلیل عاملی مدل بررسی و روشی برای اندازه گیری و شناسایی ابعاد ارائه گردیده.

کلیدواژه ها:

دستیابی سریع به فناوری ، توسعه ، نوآوری ، پنجره فرصت ، جهت تکنولوژیک