گونه شناسی آسیب های فرآیند تعریف و اجرای طرح های کلان فناوری در ایران و ارائه چارچوبی برای ارزیابی

یک دسته بندی متداول برای سیاست های فناوری، تقسیم آنها به دو دسته سیاست های «اشاعه گرا» و «مأموریت گرا» است. با توجه به ویژگی های برنامه های مأموریت گرا، در این مقاله طرح های کلان فناوری ایران به عنوان نمونه ای از سیاست های مدموریت گرای دولت برای حمایت از فناوری های مورد بررسی قرار گرفته و به کمک بررسی دقیق فرآیند تعریف و اجرای طرح های کلان فناوری در ایران و مصاحبه با خبرگان آشنا با فرایند مزبور، یک گونه شناسی از آسیب های موجود در فرآیند تعریف و اجرای طرح های کلان ارائه شده است. تحلیل ها نشان می دهد که می توان این آسیب ها را به یکی از سه حوزه (الف) تعریف و تصویب طرح ها، (ب) اجرا و پایش، (ج) نتایج مستقیم و غیرمستقیم نسبت داد. سپس با مرور چارچوب های ارائه شده برای ارزیابی سیاست های ماموریت گرا چارچوب جدیدی منطبق با نوع شناسی آسیب های مزبور ارائه شده تا با اتکال بر آن ارزیابی جامعی از فرایند تعریف و اجرای طرح های کلان صورت پذیرد. سادگی ساختار کلی و توجه بیشتر به معیارهای شفاف و دقیق ارزیابی، مهمترین ویژگی های چارچوب پیشنهادی جدید برای ارزیابی طرح های کلان فناوری در ایران است.

کلیدواژه ها:

سیاست فناوری ، برنامه های ماموریت گرا ، ارزیابی ، طرح های کلان فناوری ، ایران