نقش قوانین مالکیت فکری در یادگیری کشورهای در حال توسعه

هدف اصلی این مقاله، بررسی و تجزیه و تحلیل نقش اهمیت حقوق مالکیت فکری در یادگیری بنگاه و کشورها با تاکید بر ارایه راهکارهایی برای کشورهای در حال توسعه است. بر این اساس ادبیات حوزه مالکیت فکری و یادگیری سازمانی برای یافتن ارتباط این دو حوزه، مرور گردید. ادبیات موجود در مورد نقش حقوق مالکیت فکری در یادگیری بسیار ناچیز است و آنچه در ادبیات در این باب موجود است در اکثر موارد متعلق به کشورهای در حال توسعه است. علت اصلی خلا این موضوع در ادبیات کشورهای در حال توسعه را می توان با مراجعه به نتایج مقایسه کشورهای در حال توسعه و توسعه یافته توسط چانگ (2002) در حقوق مالکیت فکری، این طور توضیح داد که کشورهای در حال توسعه به تنهایی قادر به تولید دانش فناورانه نمیباشند و لذا استفاده از حقوق مالکیت فکری در این کشورها عموما به گزینه ای موثر مورد توجه قرار نمیگیرد. در این بررسی با بررسی موارد کشورهای در حال توسعه مصداق مستقیم یادگیری ارایه شده است. در مواردی که بنگاه های کشورهای توسعه یافته مورد بررسی قرار گرفته است، مصداق های مشخص یادگیری برای کشورهای در حال توسعه ارایه شده است. در این مقاله مفصلا مصداق زیادی از یادگیری از طریق حقوق مالکیت فکری مورد بررسی قرار گرفته است که می توان از منبع سرشار اطلاعات فناورانه و هوشمندی فناوری، توانمندساز همکاری متقابل و برنامه ریزی راهبردی فناوری و تحقیق و توسعه، کسب درآمد جهت ورود به حوزه های جدیدتر نام برد. بر اساس کارکردهای مدیریت فناوری بهره برداری، ذخیره و نهادینه سازی و خلق فناوری از طریق مکانیزم حفاظتی و اطلاع رسانی فناوری نقش قابل توجهی در یادگیری بنگاه ها و کشورهای در حال توسعه دارند.

کلیدواژه ها:

یادگیری ، یادگیری فناورانه ، حقوق مالکیت فکری ، یادگیری از طریق حقوق مالکیت فکری ، کشورهای در حال توسعه