مقایسه تاثیر گروهای مختلف حشره کش روی زنجرک خرما Ommatissus lybicus O.Berg (Hem.: Tropiduchidae)

زنجرک خرما آفت کلیدی خرما در استان کرمان است. سمپاشی هوایی با دیازینون روش مرسوم کنترل در منطقه است. با توجه به طیف وسیع کشندگی و نحوه کاربرد، خطرات زیادی برای محیط زیست، انسان و سایر عوامل غیرهدف وجود دارد که بررسی حشرهکشهایی از گروههای کم خطر و با غلظت کمتر را ضروری می نماید. در این تحقیق اثر تیمارهای کلرپیریفوس متیل (رلدان EC400) 1 در هراز ، فنیتروتیون (EC500)1 در هراز ، کلرپیریفوس اتیل (EC408) 2/5 در هراز ، دیازینون (EC600) 2 در هزار از گروه فسفر آلی و آزادیراکتین (نیمارین EC1500) 2 در هزار از حشرهکش های گیاهی، اسپیرومسیفن (اوبرون SC240) 0/5 در هزار از کتو-انول ها، پیریدالیل (سومی پلو EC450) 0/5 در هزار از حشرهکشهای طبقهبندی نشده و شاهد (بدون سم -پاشی) در نخلستانی در شهرستان بم در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با 8 تیمار و 3 تکرار بررسی شدند. جمعیت پوره ها و شدت تغذیه قبل از تیمار، 3 و 7 و 14 روز پس از تیمار ارزیابی شد. بررسی درصد تاثیر نشان داد که ت یمارها در روزهای مختلف نمونه برداری اختلاف کاملا معنی داری دارند. فنیتروتیون (88/2-77/02%) دارای بیشترین درصد کارایی و کلرپیریفوس اتیل (35/44-28/55%) و اسپیرومسیفن (29/65-1/19) از کمترین درصد کارایی برخوردار بودند. در روز سوم تیمارها به ترتیب کارایی عبارت بودند از فنیتروتیون (88/20%)، دیازینون (85/97%)، پیریدالیل (85/26%)، کلرپیریفوس متیل (75/78%)؛ آزادیراکتین (66/79%)، کلرپیریفوس اتیل (35/44%) و اسپیرومسیفن (29/65%) درحالیکه در روز هفتم این ترتیب عبارت بود از فنیتروتیون (77/02%)، کلرپیریفوس متیل (73/7%)، آزادیراکتین (67/77%)، پیریدالیل (47/66%)، دیازینون (45/14%)، کلرپیریفوس اتیل (28/55%) و اسپیرومسیفن (1/19%)

کلیدواژه ها:

زنجرک خرما ، پیریدالیل ، اسپیرومسیفن ، نیمارین ، فسفره آلی