نقش مدیریت تحقیق و توسعه و سازمان های انتقال فن آوری در بهبود خط مشی و مصلحت اندیشی بخش تولید در سازمان های هلدینگ

واحد های تحقیق و توسعه دارای نقشی محوری در سیاست های عمومی صنعت در ایران می باشند . طی دهه های گذشته مراکز تحقیق و توسعه در صنایع وابسته به دولت با افزایش بودجه قابل توجهی نیز مواجهه بوده اند و تحقیق به یک عنصر اصلی در صنعت ملی تبدیل شده است. انتقال فن آوری در میان کشور ها و سازمان های با سطوح متفاوت از دانش فنی محدودیت ها و مشکلات را پوشش می دهد. تحقیق به تنهایی سبب توسعه نمی شود بلکه از طریق تولید محصولات صنعتی بهبود روش ها و ارائه خدمات به واحد ها و بخش های مختلف جامعه و صنعت اسباب توسعه فراهم می آید . در واقع واحد R&D به عنوان مرکز نوآوری در سازمان می تواند نقش بسیار مهم و حیاتی در برآورده کردن نیاز های بخش تولید و پیشی گرفتن سازمان در بین سایر رقبا ایفا کند . در همین راستا مدیریت موثر R& D منجر به ایجاد خلاقیت و نوآوری در بخش های صنعتی و بروز موفقیت در دنیای کسب و کار خواهد شد. لذا تشکیل مراکز R& D در بخش های مختلف صنعتی امکان دسترسی به بانک های اطلاعات تخصصی برای اعضا ، امکان ایجاد شبکه پایگاه داده برای واحد های تولیدی به منظور تبادل اطلاعات فنی و ایجاد تیم های ممیزی پژوهش و گسترش و توسعه فعالیت های تحقیقاتی در بخش خصوصی به منظور اصلاح و به روز رسانی ساختار تولید ضروری به نظر می رسند. مطالعه حاضر نشان میدهد تنها شرکت هایی که سرمایه گذاری های قابل توجه انسانی و مالی در ساختار تحقیق و توسعه خود دارند و اقدام به بروز رسانی این واحد می کنند قادر به استفاده از روش های پیشرفته مدیریت در جهت بهبود خط مشی و مصلحت اندیشی بخش تولید خود و انتقال فن آوری به این بخش بوده و نتایج حاصل از ساز و کار های مدیریت R&D در سوق دادن واحد های صنعتی به سوی مؤلفه های تولید کارآمد موثر خواهند بود.