بررسی پدیدار شناسانه خانه ایرانی- اسلامی
محل انتشار: اولین همایش ملی خانه ایرانی
سال انتشار: 1396
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 527
فایل این مقاله در 8 صفحه با فرمت PDF و WORD قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
IRANHOUSE01_023
تاریخ نمایه سازی: 16 تیر 1397
چکیده مقاله:
در این مقاله خانه ایرانی- اسلامی از منظر پدیدار شناسی مورد بررسی قرار می گیرد. خانه ایرانی مفهومی فراتر از یک سرپناه را دارد و منطبق با نیازهای فرهنگی، باورها و ارزش های جامعه شکل گرفته است. تجسم فرهنگ ایرانی در خانه ایرانی نمود یافته و عناصر معماری ایرانی پاسخی به این نیازهای فرهنگی بوده است؛ از این رو خانه ایرانی به مفهوم جایی برای سکنی گزیدن شناخته می شود. مفهوم سکنی گزیدن از مبانی پدیدارشناسی در معماری گرفته شده است. بر اساس دانش پدیدارشناسی، فضایی که امکان سکونت گزیدن را فراهم نماید توانایی ایجاد خاطره و دلبستگی به مکان را نیز دارد. پدیدارشناسی مولفه هایی را که به وسیله آن ها بتوان معماری را مورد بررسی قرار داد در پنج اصل بیان می نماید. مولفه های پدیدارشناسی معماری توسط شولتز بیان شده و عبارتند از: مرکزیت و محصوریت، مرز و قلمرو، دیالکتیک میان عرصه درونی و بیرونی، شناسایی و جهت یابی. در این مقاله مطالعه تطبیقی میان اصول معماری ایرانی از نظر استاد پیرنیا در مورد خانه ایرانی- اسلامی و مولفه های پدیدارشناسی شولتز در مورد مفهوم سکونت گزیدن صورت گرفته است. عناصر و اجزای خانه ایرانی، عناصری خاطره ساز می باشند که بر اساس دانش پدیدارشناسی قابل تعریف هستند. این تحقیق به روش توصیفی – تحلیلی، داده های کتابخانه ای را مورد بررسی قرار داده است. نتایج حاکی از آن است که میان اصول معماری ایرانی و مولفه های پدیدارشناسی سازگاری وجود دارد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
کاظم صمدیاری
دانشگاه جامع علمی-کاربردی، مرکز آموزش علمی کاربردی گنبد کاووس۱، گلستان، ایران
مریم جعفری
دانشگاه جامع علمی-کاربردی، مرکز آموزش علمی کاربردی گنبد کاووس۱، گلستان، ایران
الناز ناصری
دانشگاه جامع علمی-کاربردی، مرکز آموزش علمی کاربردی گنبد کاووس۱، گلستان، ایران