بررسی موفقیت یا عدم موفقیت طرح جامع تهران (نمونه موردی کاربری های منطقه 3)

افزایش جمعیت و گسترش شهرها توام با محدودیت منابع، ضرورت استفاده مطلوب از منابع موجود، در جهت ارتقاء سطح زندگی اجتماعی و فردی را بیش از پیش مطرح نموده و بر افزایش دقت برنامه ریزی ها و کاهش انحرافات و اشتباهات آنها تاکید می نماید. در این بین، نقش طرح های توسعه شهری، از جمله طرح های جامع به لحاظ اهمیتی که در ساماندهی فضایی شهرها دارند، بسیار اساسی و قابل توجه است، خاصه آنکه طرح های مذکور در صورت موفقیت در اجرا یکی از بزرگترین و اساسی ترین سرمایه گذاری های فردی و اجتماعی را بنیان می نهد که بی شک چگونگی آثار آن در ابعاد اقتصادی – اجتماعی و فضایی بر روی جامعه منعکس می گردد، بنابراین شایسته است که تلاش های کافی در جهت از بین بردن نقاط ضعف این طرح ها و تقویت آثار مثبت و نقاط قوت آن به عمل آید. با استفاده از تجارب گذشته و پیشرفت های نوین علمی، الگوهای ساماندهی فضایی شهرها به نحوی اصلاح گردند که بتوانند به صورت ابزارهای مناسبی جهت اصلاح وضعیت شهرها درآیند. شهر تهران به عنوان پایتخت ایران، از نظر نظام برنامه ریزی با مسائل پیچیده ای روبروست که موجب شده، طرحهای تدوین شده در حد منطقه ای انجام شوند و برای هر محدوده مشخص طرح خاصی نوشته شود. منطقه 3 تهران یکی از این محدوده های مطالعاتی می باشد که در پژوهش حاضر سعی نموده ایم با استفاده از بررسی های میدانی و بهره گیری از مدل SWOT به بررسی نقاط قوت، ضعف، فرصت، و تهدید موثر بر کاربری های فعال در منطقه مورد بررسی بپردازیم. نتایج نشان می دهد که اولویت دادن به هدف کاهشِ اثرات منفی کاربری های تجاری و مسکونی و افزایشِ تاثیرات مثبت کاربری هایِ سازگاری، چون فضای سبز شهری می تواند گامی موثر در بهبود و افزایش رفاه و آسایش زندگی در این منطقه باشد.

کلیدواژه ها:

طرح جامع و تفصیلی ، کاربری های شهری ، منطقه ی 3 تهران