بازیابی هویت از دست رفته شیراز با توجه به آرمان شهر اسلامی

ساختار شهر، سلسله ای است از لایه های متصل به هم که هر یک کیفیتی خاص و کارکردی ویژه دارد و با دیگری مرتبط است. برای آنکه یک شهر اثری ماندگار شود، باید تأثیراتی که در استفاده کننده ایجاد می کند نه تنها پیوسته باشند بلکه در هر زمان و از هر منظر نیز هماهنگ و دارای معانی مشترک باشند. منظور از استفاده کننده، فردی است که جریان پیام های ارسالی از ساختار شهر را احساس می کند، هر نسلی باید نظام نشانه ای که از نسل پیش به او رسیده است را بازشناسی کرده و بازتعریف کند، باید مفاهیم قدیمی را با تغییرات عصر خود دوباره تبیین کرده و شهر را به مثابه یک نظام نشانه ای در کل، مورد ارزیابی قرار دهد. شهر معاصر اگرچه با کثرت معانی روبه رو است اما فاقد معنی مشترک است، بنابراین مهم است که اجزای شهر را به گونه ای متصل کرد و ساختاری از آن ایجاد نمود که واجد معنی مشترکی باشند. از این رو باید برای شهر زنجیره ای استعاری یافت، زنجیره ای که فناناپذیر باشد و در این صورت می توان تصاویر عمیق تری از پدیده های شهری که در آن زندگی می کنیم، کشف کرد. روش تحقیق کیفی و توصیفی- تحلیلی است و با مطالعات کتابخانه ای و اسنادی به بررسی و واکاوی مفهومی هویت معماری و شهرسازی اسلامی - ایرانی در تدوین مؤلفه های کالبدی آن می پردازد.

کلیدواژه ها:

معماری اسلامی ، شهرسازی اسلامی ، آرمان شهر ، هویت اسلامی