بررسی نظریه روان شناسی یونگ در مورد افراد درونگرا و برونگرا درارتباط با معماری درونگرا و برونگرای مسکونی ایران

این پژوهش به بررسی نظریه روان شناس معاصر (کارل گوستاویونگ) در مورد افراد درونگرا و برونگرا و ارتباط آن با معماری درونگرا و برونگرای مسکونی ایران می پردازد. هدف پژوهش بررسی تاثیرحالات روحی انسان از دیدگاه علم روان شناسی (درونگرایی و برونگرایی شخصیتی) برایجاد معماری درونگرا و برونگرا است. تحقیق از نوع نظری، با روش توصیفی می باشد. نتایج بررسی نگارندگان نشان می دهد که مهم ترین عامل در ایجاد درونگرایی و برونگرایی در معماری ایرانی، عوامل اقلیمی و جغرافیایی هر منطقه از ایران است و سایر عوامل ذکر شده در یافته های پژوهش به ترتیب پس از آن می آیند. اما نکته ای که جالب توجه اشاره کوچکی به حالات روانی افراد سازنده معماری است. این بدان معنی است که اگر نتوان درون گرا یا برون گرا بودن یک فرد را به معماری اش صد درصد ربط داد، اما حضور حالات روانی را با توجه به این مهم که هر اثر هنری جلوه ای از روحیات و خصوصیات خالق آن است، می توان جزو علل پیدایش یک معماری خاص در نظر گرفت. بنابراین ارتباط این دو مقوله با یکدیگر نیز رد نمی شود.

کلیدواژه ها:

روان کاوی ، یونگ ، معماری ایرانی ، درونگرا ، برونگرا