تحلیل عدالت فضایی در پراکنش خدمات محله ای در شهر شیراز

اندیشه عدالت، موضوعی است که از مدت ها قبل، ذهن بسیاری از پژوهشگران، فیلسوفان، جامعه شناسان و روان شناسان را به خود مشغول کرده است. در این بین متخصصین شهر و شهرسازی نیز ارتباط بین عدالت و شهرسازی را عمدتا در قالب نظریات عدالت فضایی مورد کنکاش قرار می دهند. عدالت فضایی که مباحث عدالت اجتماعی را با فضا ارتباط می دهد از جمله مباحثی است که به دلیل اهمیت آن در برقراری توسعه پایدار جوامع، مورد توجه واقع شده است.با وجود توجه زیاد به موضوع عدالت فضایی در توزیع خدمات عمومی شهری در کشورهای توسعه یافته، مطالعات بسیاری در این زمینه در کشور ما صوت نگرفته است. بررسی عدالت فضایی در پراکنش خدمات شهری دو رویکرد اساسی را دنبال می کند ابتدا بررسی دسترسی ساکنین شهر به خدمات و دوم بررسی دسترسی گروه های محروم اجتماعی نسبت به سایر گروه های اجتماعی به خدمات. تحقیق حاضر با هدف مشخص شدن بی عدالتی های فضایی در دسترسی به 4 نوع خدمات محله ای در شهر شیراز صورت گرفته است. با توجه به کاربردی بودن روش های آمار فضایی در بررسی همبستگی های فضایی و تعیین الگوهای فضایی، از این مجموعه روش ها جهت بررسی پراکنش گروه های اجتماعی-اقتصادی و همچنین همبستگی بین دو متغیر اصلی تحقیق یعنی دسترسی و وضعیت اجتماعی-اقتصادی استفاده شده است. نتایج تحقیق حاکی از دسترسی پایین تر در حومه های شهر نسبت به سایر نقاط، وجود الگوی خوشه ای در تجمع گروه های آسیب پذیر-غیر برخوردار و همچنین وجود رابطه همبستگی فضایی بین دو متغیر تحقیق در بعضی از مناطق حاشیه ای و مرکزی شهر شیراز است.

کلیدواژه ها:

خدمات ، عدالت فضایی ، ویژگی های اجتماعی-اقتصادی ، آمار فضایی ، شیراز