فتوای هسته ای ورویکردهای منع گسترش در حقوق بین الملل

صدورفتوای هسته ای توسط رهبرعالی ایران ازجهانی بااهداف، مکانیزم هاورویکردهای حقوق بین الملل دریک راستا قرارمی گیرد، چراکه این حکم به کارگیری، انباشت وتولیدسلاحی راتحریم می کندکه ازمنظر حقوق بین الملل وبه موجب قطعنامه ی 43/51 سازمان ملل متحد بعنوان مهم ترین تهدید علیه بشریت تلقی گردیده است. وازجهانی دیگر درجایگاهی رفیع تر نسبت به مکانیزم های ناظربرمنع گسترش ونیز خلع سلاح هسته ای جای می گیرد. افزایش رقابت های تسلیحاتی ونیزظهور جنگ افزارهای هسته ای نسل چندم ازناحیه کشورهای عضو معاهده منع گسترش ، خوددلیلی براین مدعاست. عدم کام یابی رویکردهای منع گسترش سلاح های هسته ای درنظام حقوق بین الملل موجود ازیک طرف، وظرفیت های بالقوه وبالفعل –منع وخلع سلاح- رژیم حقوقی فتوانی هسته ای ازطرفی دیگر.مرا بران داشت تاازرهگذر یک مطالعه ی به روش کیفی – کتاب خانه ای پژوهشی تطبیقی آن هم ازنقطه نظربایسته های حقوق بین الملل ارائه نمایم

کلیدواژه ها:

فتوای هسته ای ت ، حقوق بین المللی ، خلع سلاح ، منع گسترش ، معاهده ی ان. پی . تی