بسترهای اجتماعی حکمرانی خوب در عصر جهانی شدن

از دهه 1990 اصطلاح حکمرانی خوب از ابهام درآمد و عملیاتی تر به آن نگریسته شد. تبیین حکمرانی خوب نیاز به پویش ها یا فرایندهای تصمیم گیری در روابط د ولت و شهروندان دارد، که مستلزم تبیین عمده بسترهای اجتماعی مؤثر در اجرای آن می باشد. ا ز سویی، تعامل حکومت، جامعه مدنی، بخش خصوصی و شهروندان با یکدیگر برای تحقق حکمرانی خوب ضرورت دارد که تمامی موارد فوق در بستر ا جتماعی ارائه شده در پژوهش حاضر به منصه ظهور در می آیند. بستر ا جتماعی نیاز به مختصات و مشخصات خاصی د ارد تا تحقق حکمرانی خوب را امکان پذیر سازد و در عصر جهانی شدن، ا ین مختصات و مشخصات بستر اجتماعی فوق، بازتعریف های مجددی به خود می بیند. نوشتار حاضربر این فرض استوار است که تحولات مفاهیم نظام های سیاسی در ارتباط با تحولات بارادایمیک معرفت شناسانه و روش شناسانه ا ست. روش شناسی پژوهش پیش رو بر مبنای معرفت شناسی فراپسامدرن در نحله تعامل گرایی تعیین می یابد. سوال اصلی این است که عمده بسترهای اجتماعی مؤثر بر تحقق حکمرانی خوب د ر عصر جهانی شدن کدام است؟ لذا در این نوشتار در پی آنیم تا یکی از عمده ا لگوهای بستر اجتماعی مؤثر بر تحقق حکمرانی خوب را تبیین و ترسیم نماییم. بنابراین فرضیه تحقیق را بر این استوار ساخت که تعامل گرایی یکی از عمده بسترهای اجتماعی مؤثر بر تحقق حکمرانی خوب در عصر جهانی شدن می باشد تا از دوگانه انگاری های مرسوم د ر علوم، به ویژه علم سیاست فراتر رفته و حکمرانی خوب را در یکی از عمده بستر اجتماعی اش ترسیم کرد.

کلیدواژه ها:

حکمرانی خوب ، بسترهای اجتماعی ، جهانی شدن ، روش شناسی تعامل گرایی