ارزیابی آزمایشگاهی مدل پارتنیادس برای تعیین نرخ فرسایش بستر چسبنده

درمدلسازی بلندمدت کیفیت آب فرسایش و انتقال رسوبات چسبنده از اهمیت بسیارزیادی برخوردار است مدل های کلاسیک موجود فرسایش بستر چسبنده به ویژه مدل پارتنیادس که بطور گسترده ای از آن استفاده میشود نرخ فرسایش را به درستی براورد نمی نمایند به منظور ارزیابی این مدلها بهترین راهکار انجام آزمایش است تا هم میزان کاستیهای اینگونه مدلها مورد ارزیابی قرارگیرد و هم اینکه عوامل موثردرفرسایش بستر شناخته شوند و به راه حلهای مطلوب و فیزیک مبنا و دقیق دست یافت نتایج آزمایشها اختلاف معنی داری را چه دررفتار و چه درمیزان با مدل پارتنیادس نشان میدهد و بنظر می رسد که این مدل قادر به مدل نمودن دقیق فرسایش بستر چسبنده نمی باشد. ازمایشها نشان داده اند که دوره تحکیم یافتگی رسوبات تازه نهشته شده تاثیر مهمی برنرخ فرسایش بستر چسبنده دارد به عبارت دیگر تغییرات زمانی ومکانی چگالی خشک عامل بسیار موثربرتغییرات زمانی و مکانی فرسایش می باشند.

کلیدواژه ها:

کیفیت آب ، فرسایش ، بسترچسبنده ، مدل پارتنیادس ، تحکیم ، چگالی خشک