استفاده از ناحیه میانگیر (نوار سبز ساحلی) به منظور بهبود شرایط محیط زیستی رودخانه ها

بافر یا میانگیر ساحلی نوار پوشیده از گیاهان دائمی در مجاورت رودخانه ها، تالاب ها و دریاچه ها است؛ که به روش طبیعی به بهبود کیفیت آب های ورودی و بازگردانی شرایط زیستگاهی پیکره آبی کمک می کند. بازگرانی زیستگاه جبران فعالیت هائی است که در گذشته منجر به از بین رفتن پوشش گیاهی در نوار ساحلی شده است در این مقاله به مبانی طراحی، الزامات و عملکرد بافرها در حاشیه رودخانه پرداخته شده است. برای این منظور قابلیت های بسته نرم افزاری (ترکیبی از مدل مدیریت اکوسیستم بافروزون و مدل سوآت) برای شبیه سازی تاثیر بافرهای رودخانه ای بر کاهش رسوبات و آلاینده ها ارائه گردیده ست.

کلیدواژه ها:

بافر ساحلی ، ناحیه میانگیر ، کیفیت آب ، زیستگاه ، شرایط اکولوژیکی ، بازگردانی رودخانه