نظام تأمین مالی در صنایع نفت و گاز ایران؛ پیشنهاد یک الگوی جامع تأمین مالی در بخش داخلی و خارجی

تامین مالی در پروژه های نفت و گاز در کشورهای در حال توسعه به دلیل مخاطرات سیاسی و بازرگانی با دشواری روبرو است. مواردی از قبیل نواسانات قیمت نفت، عدم ثبات در تصمیم گیری ها و نبود سیستم ها و سیاست های پایدار و ثابت حقوقی از بزرگ ترین موانعی است که تامین کنندگان مالی را از ورود به چنین شرایطی با ریسک بالا و عدم مطلوبیت مواجه می سازد. اما در کشورمان علاوه بر موارد پیش گفته شرایط تحریمی نیز موجب شده است که شرکت های بزرگ فعال در این بخش عطای سرمایه گذاری را به لقایش ببخشند و پروژه های قبلی خود را نیز نیمه کاره رها سازند. در چنین شرایطی است که بایستی با توسعه ابزارهای تامین مالی و در نظر گرفتن ویژگی ها و پیچیدگی های امروزی آن در صدد جبران عقب ماندگی ها در این صنعت عظیم برآمد و با رونق سرمایه گذاری و تولید در این بخش بر تحریم ها فایق آمد. در این مقاله با در نظر گرفتن روش های تامین مالی در اسلام و همچنین اقتصاد متعارف سعی شده است برای نیل به توسعه تامین مالی پروژه های نفت و گاز سه راهکار اجرایی پیشنهاد شود. با توجه به این نکته که عمده قراردادهای شرکت ملی نفت در سه حالت قرارداد داخلی در زیرمجموعه ها، قرارداد با بخش خصوصی و قرارداد با طرف خارجی دسته بندی می شود، دو ابزار مالی اوراق اجاره و استصناع در بخش داخلی و همچنین یک قرارداد از نوع خدمات فنی در بخش خارجی به مثابه یک نظام جامع در این حوزه اندیشیده شده است. در واقع هدف این مقاله ارائه یک الگوی قابل اجرا و کارا در شرایط عملی و به دور از نظریه پردازی صرف می باشد.

کلیدواژه ها:

اوراق اجاره ، اوراق استصناع ، تامین مالی ، پروژه های نفت و گاز