تجزیه و تحلیل اثر سرمایه اجتماعی بر توسعه مالی در اقتصاد ایران طی سال های 1387-1363

امروزه اعتقاد بر این است که بعد اجتماعی و مولفه های نهادی توسعه پایدار، به ویژه سرمایه اجتماعی اهمیت خاصی در فرآیند رشد اقتصادی دارند اما باید توجه کرد که تاثیر آن رشد اقتصاد غیرمستقیم است. این اثرگذاری از طریق کانال های انجام می گیرد که یکی از این کانال ها، تاثیر مستقیم سرمایه اجتماعی بر توسعه مالی است. بر این اساس هدف این مقاله این است که یکی از موانع توسعه بازارهای مالی در اقتصاد ایران بیشتر مورد بررسی قرار گیرد. تجزیه و تحلیل داده ها توسط مدل های آماری و اقتصادسنجی و آزمون فرضیه ها توسط روش خودرگرسیون با وقفه های توزیعی (ARDL) انجام گرفت. یافته های تحقیق بیانگر آن است که شاخص اختلاس و ارتشاء و جعل بر روی نسبت بدهی بخش خصوصی به سیستم بانکی به تولید ناخالص داخلی کوتاه مدت و بلند مدت اثر مثبت دارد و به علاوه در بلند مدت بر روی نسبت دارایی های بانک های تجاری به دارایی های سیستم بانکی مرکزی نیز اثر مثبت اما بر روی نسبت مطالبات سیستم بانکی از بخش خصوصی به کل مطالبات سیستم بانیک اثر منفی دارد. از سوی دیگر، شاخص چک های برگشتی بر روی نسبت مطالبات سیستم بانکی از بخش خصوصی به کل مطالبات سیستم بانکی در بلند مدت اثر منفی دارد و بر روی نسبت دارایی های بانک های تجاری به دارایی های سیستم بانکی و بانک مرکزی در کوتاه مدت اثر منفی دراد اما در بلند مدت دارای اثر مثبت است.

کلیدواژه ها:

توسعه مالی ، سرمایه اجتماعی ، سیستم بانکی ، اقتصاد ایران ، خودرگرسیون با وقفه های توزیعی