بررسی ریسک نقدینگی و درماندگی مالی در بانک های خصوصی ایران

درماندگی مالی یکی از مسائلی است که می تواند منجر به ورشکستگی شرکت ها شود. درماندگی مالی و ورشکستگی در بخش مالی آثار بسیاری مخربی بر اقتصاد و اعتماد مردم دارد. بیش از 11 سال از تاسیس اولین بانک خصوصی بعد از انقلاب در ایران گذشته و بانک مرکزی به عنوان مرجع قانون گذاری بانک ها در ایران دستوالعمل ها وآینن نامه های متعددی در خصوص نحوه فعالیت و مدیریت ریسک بانک ها منتشر نموده است، اما هیچ گونه بررسی در خصوص رتبه بندی اعتباری یا تست استرس بانک ها در مقابل ریسک های مختلف از جمله نقدینگی منتشر نگردیده است. ارزیابی ریسک های بانک ها یک از رویه های رایج بانتک های مرکزی برای ارزیابی بانک هاست. یکی از دلایل عدم توجه به این موضوع نبود بانک های ورشکسته است، هر چند مردم تجربه ورشکستگی یا درماندگی مالی صندوق های قرض الحسنه و موسسات مالی خارجی از نظارت بانک مرکزی را دارند و بدین جهت تبیین وضعیت بانک ها برای سپرده گذاران، سهامداران و مدیران از اهمیت خاصی برخوردار است. مهم ترین راهکار پیشنهادی بکارگیری مدل های رایج رتبه بندی و درماندگی مالی بانک ها در جهان است، در این مقاله مدل های تجربی پیش بینی درماندگی مالی آلتمن و نسبت پوشش نقدینگی به عنوان ریسک نقدینگی طبق پیشنهاد بازل 3 در خصوص بانک های خصوصی کشور مورد استقاده قرار گرفت. مقایسه نتایج دو سال اخیر نشان می دهد که بانک های خصوصی در سطح درماندگی مالی قرار دارند اما ریسک نقدینگی را به خوبی پوشش داده اند و تفاوت قابل ملاحظه ای در رتبه اعتباری و ریسک نقدینگی در سال های 89 و 90 وجود ندارد.

کلیدواژه ها:

تست استرس ، درماندگی ، رتبه بندی بانک ها ، ریسک نقدینگی