خِردگرایی در بنگاه یا خُردنگری در بهره وری

به طور کلی رشد اقتصادی کشور از دو راه میسر است، راه اول جذب سرمایه یا سرمایه گذاری جدید و میسر دوم استفاده بهینه از سرمایه های موجود یا ارتقا بهره وری. در شرایطی که به نظر می رسد ایران فاقد زیر ساخت های ماسب جهت سرمایه های جدید است، سهم بهره ورسازی بنگاه های اقتصادی آن در رشد تولید ناخالص داخلی نیز،از بسیاری کشورهای صنعتی و در حال توسعه کمتر است.منشاء ناکارمدی بنگاه های اقتصادی کشور را می توان در درون و بیرون آنها جستجو کرد. حتی اگر بپذیریم عوامل بیرونی نظیر صنعت،بازار و خط مشی های دولت از تاثیر بسزایی برخوردارند، باز هم نمی توان از نقش تعیین کننده بنگاه در کنترل و تعدیل عوامل درونی یا خرد بهره وری به سادگی گذشت. در این مقاله اثبات می شود که حتی در شرایط فعلی بنگاه های اقتصادی می توانند و باید بهره وری را درون خویش ارتقا بخشند و این خردنگری در بهره وری رویکردی عقلانی و منطقی است که نوعی خردگرایی محسوب می شود. محققان در پی اثبات این ادعا از روش مطالعات اسنادی و کتابخانه ای به همراه نظر سنجی خبرگان استفاده می کنند. در این راستا اطلاعات موجود در سازمان ملی بهره وری و سازمان حمایت تولید کنندگان و مصرف کنندگان بررسی گردیده و از نظرات کارشناسان و خبرگان اتاق بازرگانی ایران و سازمان بازرگانی استان تهران استفاده خواهد شد. در نهایت برخی از ابزارها و روش های کیفیتی و مدیریتی مناسب در جهت ارتقا بهره وری در درون بنگاه های اقتصادی و نیز سیاست های حمایتی و تشویقی دولت در این زمینه پیشنهاد می شوند.

کلیدواژه ها:

بهره وری ، بنگاه های اقتصادی ، ارتقا کیفیت ، ابزارها و روش مدیریتی