بررسی تأثیر سرمایه اجتماعی بر توانمند سازی منابع انسانی ( مطالعه موردی: کارکنان دانشگاه پیام نور مازندران)

در سازمان ها، با داشتن زنجیره ای متشکل از سرمایه های انسانی- اقتصادی، لزوم وجود یک حلقه در این زنجیره به شدت احساس می شود و آن حلقه چیزی به جز سرمایه اجتماعی نیست. سازمان ها همواره دستخوش تغییرات ناشی از محیط درون و بیرون از سازمان قرار می گیرند. از نظر بیرونی، رقابت شدید در سطح جهانی، تغییرات سریع باورنکردنی، تقاضاهای جدید برای کیفیت و خدمات و محدودیت منابع، پاسخگویی سریع را از سازمان ها می طلبند و از جنبه درونی، منابع انسانی و کارکنان، دچار مسائل و مشکلات در محیط کار می شوند. مفهوم سرمایه اجتماعی به عنوان منبعی که ممکن است افراد، گروه ها و جوامع برای رسیدن به نتایج مطلوب آن را به کار می گیرند، قلمداد می شود. بنابراین سرمایه اجتماعی، میراث روابط اجتماعی اند و کنش جمعی را تسهیل می کنند. مقاله حاضر با هدف بررسی تأثیر سرمایه اجتماعی بر توانمند سازی منابع انسانی با مطالعه موردی کارکنان دانشگاه پیام نور مازندران انجام شده است. این پژوهش از نوع توصیفی و از نظر روش پژوهشی پیمایشی است. روش جمع آوری اطلاعات استفاده از پرسشنامه و نمونه گیری، از نوع تصادفی طبقه ای بود که متناسب با حجم هر طبقه، 250 نفر از کارکنان دانشگاه های پیام نور استان مازندران انتخاب شدند. روایی آنها با استفاده از روایی صوری محتوی و پایای آنها با محاسبه آزمون آلفا کرونباخ 85% به دست آمد. داده ها در نرم افزار spss 16 وارد و با آزمون پیرسون تجزیه و تحلیل شدند. یافته های تحقیق نشان داده است که سرمایه اجتماعی تأثیر مستقیم و معناداری بر توانمندسازی منابع انسانی دارد . همچنین ابعاد سرمایه اجتماعی ( اعتماد اجتماعی، شبکه ارتباطات) با متغیر وابسته تحقیق توانمند سازی کارکنان رابطه معنی داری داشته است.

کلیدواژه ها:

سرمایه اجتماعی ، توانمندسازی ، منابع انسانی ، دانشگاه پیام نور ، کارکنان