بررسی حداکثر تغییر مکان نسبی بام با تغییرات سیستم مهاربندی سازه های فولادی

یکی از ضوابط مهم کنترل کننده طراحی سازه های فولادی، کنترل فاصله بین ساختمانها ( درز انقطاع ) می باشد . در سازه های فولادی با سیستم مهاربندی، معمولا مهاربند ها بدون تغییر در ارتفاع استفاده می شود و بیشتر تغییرات در پلان سازه می باشد.با توجه به اینکه تحقیقات جدید برروی انواع گوناگون مهاربندی و رفتار لرزه ای سیستمهای ترکیبی در پلان سازه متمرکز است لیکن تغییر نوع مهاربندی در ارتفاع سازه کمتر مورد بررسی قرار گرفته است . با توجه به اهمیت کنترل تغییر مکان بام د ر سازه های فولادی در برابر زلزله، بررسی لرزه ای این نوع سازه با تغییر نوع مهاربند در ا رتفاع از اهمیت خاصی برخوردار است. مطالعات انجام شده بر روی این نوع سازه ها معمولا بدون تغییر مهاربند در ارتفاع سازه صورت گرفته و نسبت به تغییر مهاربند در ارتفاع توجه کمتری شده است . برای این منظور تعدادی از قابهای خمشی فولادی با دهانه های متفاوت را با مهاربندی، پس از بارگذاری و طراحی بر اساس استانداردهای ایران، تحت ۳ زلزله طبس، ناغان و رودسر مورد تحلیل دینامیکی غیرخطی تاریخچه زمانی قرار گرفته و با تغییر نوع مهاربندی در ارتفاع این قابها و بررسی در نتایج بدست آمده از تحلیل، تراز مناسب جهت تغییر نوع مهاربندی جهت کنترل حداکثر تغییر مکان بام سازه پیشنهاد گردیده است . در انتها نتیجه گردید که تغییر در نوع سیستم مهاربندی در تراز مشخصی از ارتفاع می تواند در کاهش حداکثر تغییر مکان بام سازه تحت زلزله موثر باشد