حفظ باروری در سرطان پستان

سال انتشار: 1391
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 503

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

IRSGO04_014

تاریخ نمایه سازی: 25 بهمن 1394

چکیده مقاله:

براساس آمار ارائه شده در سال 2008 در امریکا حدود 5-7% موارد سرطان انوازیو پستان در خانم های زیر سن 40 سال تشخیص داده می شود که اکثریت انها بین سن 30-40 سال اتفاق می افتد. با توجه به تاخیر باردار شدن در جوامع شهری تعداد زیادی از این خانم هاشانس بچه دارشدن ندارند و کمتر از 10% زنان زیر 40 سال که مبتلا به سرطان انوازیو پستان می شوند بعد از تشخیص بچه دار می شوند هرچند نتایج بررسی ها نشان می دهند که حدود نیمی از این زنان تمایل به بچه دار شدن دارند. از طرف دیگرمطالعات مشاهده ای شواهدی از افزایش خطر عود یا مرگ در بیمارانی که بعد از تشخیص کانسر پستان حامله شده اند نشان نداده است. مهم ترین عامل کاهش میزان تولد زنده بعد از تشخیص کانسر پستان استفاده از مواد سیتوتوکیک است. 2/3 خانم های زیر 40 سال در موقع تشخیص توموری بیش از 2 سانتی مترو ویا گرفتاری غدد لنفاوی زیر بغل دارند( stage2و بالاتر) تقریبا تمام خانم های stage2و حتی بیشتر بیماران stage1 با تومور بزرگتر از 1CM سانتی متر توصیه به شیمی درمانی می شوند. حداقل 2/3 خانم های زیر 40 سال تومورهورمون رسیتور مثبت دارند و علاوه بر شیمی درمانی توصیه به درمان 5 ساله با تاموکسیفن با یا بدون اگونیست های GnRH می شوند از آنجایی که مورتالیتی در اثر کانسر پستان در حال کاهش است حفظ باروری در زنان جوان مبتلا از اهمیت ویژه ای برخوردار است. از لحاظ کلاسیک روش های حفظ باروری در فاصله 4-2 هفته بین جراحی و برداشتن تومور و شروع شیمی درمانی انجام می شود. بسته به اینکه بیمار در زمان معرفی به متخصص باروری در سیکل قاعدگی باشد یانباشدمی توان کموتراپی را بلافاصله و یا 4-2 هفته بعد آغاز کرد. استفاده از درمان Neoadjuvantقبل از جراحی در خانم هایی که از لحاظ کلینیکی نودهای مثبت دارند و یا تومورشان از 2CM بزرگتر است به دلیل احتمال میکرومتاستاز توصیه می شود. متاسفانه استفاده از این درمان حفظ باروری را دچار مشکل می کند زیرا زمان لازم بین تشخیص و شروع درمان گونادوتوکسیک بسیار کوتاه می شود و در حالی که هنوز توموز سرجایش است تحریک فولیکولی صورت می گیرد و این روش خصوصا در بیمارانی که استروژن رستپور مثبت اند بسیاری از انکولوژیست ها را نگران می سازد. سوالات اساسی در رابطه با حفظ باروری درسرطان پستان عبارتند از : 1-چگونه درمان کمکی را انتخاب کنیم؟2- این درمان به چه میزان خطر عود و یا مرگ در اثر سرطان را کاهش میدهد؟ 3- این درمان چه مقدار روی باروری تاثیر می گذارد و چگونه می توان آن را کاهش داد؟4- آیا روش های حفظ باروری و یا حاملگی خطر عود را افزایش میدهد؟ 5- روش های حفظ باروری کدامند و چگونه می توانند در برنامه درمانی قرار گیرند؟ در این مبحث به روش های حفظ باروری در بیماران سرطان پستان انواع شیمی درمانی که درحال حاضر به کار می روند اثرات آن برروی باروری و عود سرطان خواهیم پرداخت . از همه مهم تر به پیشنهادات عملی در ارتباط با این مطلب که چگونه موضوع حفظ باروری در زنان جوان که به تازگی در آنها سرطان پستان تشخیص داده شده در برنامه ریزی درمانی انها گنجانده خواهد شد. اشاره می کنیم.

نویسندگان

بتول رشیدی

متخصص زنان فلوشیپ نازایی و لاپاروسکوپی بخش زنان بیمارستان امام دانشگاه علوم پزشکی تهران