بررسی کاربرد تلماسه های گیاهی در اندازه گیری حداقل فرسایش بادی مطالعه موردی اسکنبیل و ارمک

گیاهان به عنوان موانع طبیعی از عوامل اصلی در تشکیل نبکا محسوب می شوند اندامهای هوایی این گیاهان محیط مناسبی را برای رسوبگذاری ماسه بادیها و تشکیل نبکا فراهم می کنند همزمان با رشد گیاه رسوبگذاری ماسه بادیها بیشتر و نبکا بزرگتر می گردد . به همین دلیل سن بنکا هایی که بدین شکل تشکیل می شوند نزدیک به سن گیاه بوده و از طریق سن گیاه نه تنها می توان به سن نبکا پی برد بلکه از طریق خصوصیات ریخت شناسی نبکا می توان مقدار فرسایش بادی را نیز تخمین زد این تحقیق به بررسی استفاده از دو گیاه ارمک و اسکنبیل جهت اندازه گیری فرسایش بادی و تعیین سن نبکا می پردازد. بزرگترین نبکا از هر گیاه انتخاب و حجم نبکا اندازه گیری گردید. با بررسی خاک درکف نبکا سطح اولیه و ثانویه بعد از فرسایش زمین تشخیص و اختلاف بین این دو اندازه گیری گردید. این اختلاف نشان دهنده مقدار فرسایش در زمان معین سن گیاه می باشد مقدار فرسایش بادی در منطقه مورد مطالعه از طریق اختلاف فرسایش بین سطح اولیه و ثانویه نبکا و انطباق ان با سن نبکا اندازه گیری شد. سن نبکا از طریق قطع گیاه در قسمت یقه و شمارش حلقه های سالانه محاسبه گردید. دراین تحقیق فرض شد که رشد دو گیاه همزمان با تشکیل نبکاست بنابراین فرض د که سن گیاه با سن نبکا مشابه است. حجم کل نبکای افدرا برابر با 2/1 متر مکعب و برای نبکای اسکنبیل برابر 1متر مکعب اندازه گیری گردید. گیاه اسکنبیل سنی برابر با 20 سال و ارمک سنی برابر 14 سال دارد.

کلیدواژه ها:

اسکنبیل ، ارمک ، تلماسه ای گیاهی ، فرسایش بادی