کنترل بهینه ارتعاشات بدنه خودرو در حضور سیستم تعلیق نیمه فعال

در پژوهش حاضر، تاثیر تغییر سختی و میرایی در مکانیزم تعلیق بر روی رفتار خودرو مورد مطالعه قرار گرفت. بهینهسازی رفتار خودرو بر مبنای کمینهنمودن تابع هدفی صورت گرفت که دربرگیرنده شتاب بدنه، جابجایی سیستم تعلیق و تغییر شکلتایر، هر کدام با ضریب وزنی مخصوص، است. بهمنظور کمینهنمودن این تابع، از روش کنترل بهینه رگولاتور مربعی خطی بهره برده شد. با هدف تامین نیروی کنترلی بدستآمده از این روش، طرحهای مختلف نیمه فعال معرفی شدند که در آنها سختی ومیرایی بهتنهایی و یا با هم و در حالات گسسته و پیوسته تغییر مییابد. برای تحلیل پاسخ این سیستمها، مدل نصف خودرودر نظر گرفته شد. در ادامه پاسخ این مدل به ناهمواری تصادفی جاده، با بهکارگیری طرحهای مختلف نیمه فعال، مورد ارزیابی قرار گرفت و نتایج در فضای زمان و فرکانس بررسی شدند. شبیهسازیها نشان داد که تغییر سختی بطور پیوسته یا گسسته در یک سیستم نیمه فعال، بین دو حد پایین و بالا، به نتیجه تقریبا یکسانی در رفتار سیستم منجر میشود. همچنین طرحیکه در آن سختی و میرایی هر دو تغییر کنند، کمترین مقدار تابع هدف را داراست بنابراین طرح بهینه محسوب میشود

کلیدواژه ها:

سیستم تعلیق نیمه فعال ، سختی متغیر ، میرایی متغیر ، تابع هدف