مقابله‌گرایی آمریکایی؛ محدودسازی راهبرد مقاومت‌گرایی ایران

ایالات متحده آمریکا روند تقابلی را با جمهوری اسلامی ایران در روندهای متنوع و مختلفی رهگیری نموده است. این حجم وسیع از راهبردهای متعدد بیانگر عمق و ژرفای کنش‌گری متعارضانه آمریکا علیه ایران می‌باشد.حمایت اثرگذار ایالات متحده از صدام در جنگ تحمیلی، مقابله با نقش منطقه‌ای ایران، متهم‌نمودن ایران به ایجاد بی‌ثباتی در منطقه و حمایت از تروریسم، تولید سلاح هسته‌ای از جمله رفتارهای تقابلی آمریکا در برابر ایران است که برای آن ابزارهای متنوعی را در نظر گرفته است.این روند در سالهای اخیر ابعاد حداکثری به خود گرفته است، تا جایی که با استفاده از ابزار تحریم در وهله نخست کاهش توان اقتصادی و امنیتی جمهوری اسلامی و در مرحله دوم ضمن استفاده از محصورسازی نقش مقاومتی ایران در موضوعات منطقه‌ای، تغییر سیاسی ساختار آن را هدف گرفته است. این خوانش ضمن بررزسی ریشه‌ها، تاریخچه و محدوده این تقابلات، بطور مشخص به اجرایی‌سازی تحریم‌ها پرداخته است و در راستای مواجه با آن کنش سه مرحله‌ای را برای تصمیم‌گیرندگان و سیاستگذاران تبیین نموده است. این تبیین شامل مراحلی چون کنش تقابلی، روندهای تعاملی و تاخیری، و در نهایت رهایی و گذار از وابستگی به محصولات نفتی می‌باشد.

کلیدواژه ها:

آمریکا ، مقابله‌گرایی ، یکجانبه‌گرایی ، تحریم ، ایران‌ ، مقاومت‌گرایی