بهبود میزان همروندی در محیطهای توزیع شده با الگوریتم ژنتیک
محل انتشار: یازدهمین کنفرانس دانشجویی مهندسی برق ایران
سال انتشار: 1387
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 1,336
فایل این مقاله در 9 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
ISCEE11_127
تاریخ نمایه سازی: 15 اسفند 1386
چکیده مقاله:
ایجاد همروندی در اجرای قطعات توزیعی امکان تسریع اجرای برنامه های بخصوص علمی را فراهم آورده است. همروندی در اجرای برنامه های علمی توزیعی با استفاده از فراخوانیهای راه دور غیر همزمان امکان پذیر می گردد. وابستگی های داده ای به نتایج حاصل از فراخوانی های راه دور موجب توقف همروندی در اجرای فراخواننده و تابع فراخواننده شده می گردد. لذا، جابجایی دستور العملها جهت افزایش فاصله بین جملات فراخوانی و دستور العملهای وابسته به نتایج حاصل از فراخوانیها می تواند به عنوان یک تکنیک بهینه سازی برای برنامه های علمی توزیعی مطرح باشد. مسلما جابجایی دستور العملهای یک برنامه در صورتکه وابستگیهای داده ای و کنترلی مورد تغییر قرار نگیرند، هیچگونه تاثیری در مفهومک آن برنامه نخواهد داشت و یک جابجایی مجاز محسوب می گردد. مساله یافتن جابجایی مجازی است که درمجموع حداکثر فاصله بین جملات فراخوانی راه دور غیر همزمان و جملات وابسته به حاصل فراخوانیها را ایجاد نماید تا بدینوسیله حداکثر میزان همروندی در اجرای کد توزیعی حاصل گردد. در این راستا جهت یافتن جابجایی مجاز بهینه، الگوریتم نوین ژنتیک در اینمقاله ارایه شده است.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
محمدرضا میبدی
دانشگاه امیرکبیر
فرزاد کیانی
دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز
جهانگیر خیری
دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :