تحلیلی بر مهندسی فناوری انرژی های نو در صنعت برق و محیط زیست

نظر به اهمیت انرژی الکتریکی و برای تداوم توسعه پایدار انرژی الکتریکی از طریق زیر ساختهای فنی و وابستگی بیش از پیش برنامه های اقتصادی ، سیاسی ، اجتماعی و صنعتی جوامع به این شریان حیاتی ، بایستی بستری مناسب جهت استفاده از تجهیزات و فناوری انرژیهای نو و تولید پراکنده در نیروی برق باشد. فناوریهای تولید همزمان برق و حرارتCHP)برق یا توان مکانیکی تولید نموده و حرارت اضافی را برای مصارف مختلف بازیافت مینمایند ، بدلیل وجود مقدار زیادی تلفات در هنگام تبدیل انرژی حرارتی به انرژی مکانیکی یا الکتریکی فرضیه استفاده از تولید همزمان شکل گرفته است. این تلفات معمولاً به صورت حرارت وارد دودکش شده، دمای آن کنترل شده و در اتمسفر آزاد میشوند، بازیافت مقداری از حرارت در مبدلهای انرژی، بازدهی کل سیستم را افزایش میدهد، پس یکی از مهمترین اهداف فرآیند تولید همزمان گرما و توان استفاده از آن درصنایع و ساختمانهای بزرگ میباشدو همچنین ایران با توجه به بی بهره بودن از بارش باران می تواند بخش عظیمی از انرژی مورد نیاز خود را از تابش نور خورشید تأمین کند و با احداث نیروگاه های خورشیدی به تدریج سایر نیروگاههای دارای قدمت را از رده خارج کند. لذا این مقاله می کوشد تا درشرکت های توزیع برق با هدف تولید مستقل به مشترکین برق ، مدل مناسبی جهت استفاده ازتجهیزات تولید پراکندهCHP پیشنهاد داده وبه تحلیل استفاده از انرژی خورشیدی در سیستم توزیع وکاربردها ومزیتهای انرژی زمین گرمایی ومعایب آن در اثرات زیست محیطی اشاره کند

کلیدواژه ها:

زمین گرمایی ، انرژی های نو ، انرژی خورشیدی ، تولید پراکندهCHP ،