تبیین جرم سیاسی و جاسوسی در حقوق کیفری ایران

اتخاذ تصمیم پیرامون روش برخورد کیفری ارفاق آمیز و یا غیر آن در مورد مجرمین سیاسی از آزمون های سخت دولت ها در هنگام تدوین مقررات ماهوی و شکلی حقوق جزا بوده است. همچنین، اهمیت اطلاعات در مراکز نظامی، که وظیفه صیانت از استقلال و تمامیت ارضی هر کشوری را بر عهده دارند، دو چندان می شود و حساسیت نسبت به افشاء آن ها، به هر طریقی که صورت بگیرد نیز دو چندان است و معمولا با مجازاتی شدیدتر از مجازات افشای اسرار حرفه ای در مراکز غیر نظامی همراه است. قانون گذار ایران نیز به حکم همین حساسیت جنبه های مختلف و اشکال مختلف این عمل را در قانون مجازات اسلامی و قانون مجازات جرایم نیروهای مسلح و قوانین متفرقه دیگر مورد توجه قرار داده و جرم انگاری نموده است. قانون گذار ایران هرگونه افشای اسرار و اطلاعات یا تحصیل اطلاعات برای دولت خارجی به وسیله هر کسی که باشد، اعم از آن که مرتکب ایرانی باشد یا خارجی، تحت عنوان جاسوسی جرم انگاری شده است.در این مقاله با روش تحلیلی_ توصیفی به بررسی جرم سیاسی و جاسوسی و جوه افتراق و اشتراک ان ها پرداخته شده است . نتایج بدست آمده در این راستا بیانگر آنست که با وجود جرم انگاری سیاسی در قوانین ایران، نمی توان جرم جاسوسی را در زمره مصادیق جرایم سیاسی دانست.

کلیدواژه ها:

جاسوسی ، جرم سیاسی ، افشای اسرار ،