اثر مواد پایدار کننده نوری بر مقاومت به ضربه قطعات PMMA تزریقی در برابر عوامل محیطی

یکی از روشهای کاهش اثرات مخرب هوازدگی (Weathering) بر خواص قطعات ترموپلاستیکی، استفاده از مواد افزودنی پایدارکننده نوری می باشد . در این تحقیق، تأثیر هوازدگی به صورت شبیه سازی شده )استفاده از دستگاه شبیه ساز نور خورشید( بر میزان مقاومت به ضربه قطعات قالبگیری تزریقی تولیدشده از ترموپلاستیک پلی متیل متاکریلات( PMMA ) به صورت خالص و با افزودنیSONGSORB3280 به شکل پودر مورد بررسی قرار گرفته است. نمونه های مورد آزمایش با ضخامت mm 3/2 با فرآیند قالبر گیری تزریقی تولید شدند. پارامترهای طول موج اشعه UV و نوع ترموپلاستیک، رطوبت و دما در آزمایش ها ثابت بوده و پارامترهای متغیر، مدت زمان قرارگیری قطعات در برابر UV و درصد ترکیب پایدارکننده نوری بوده اند. قطعات تولیدشده در دستگاه شبیه ساز عوامل محیطی قرار داده شدند. پس از خروج قطعات از دستگاه در زمانهای مختلف، مقاومت به ضربه نمونه ها طبق استاندارد ASTM D-6110 اندازه گیری گردید. نتایج به دست آمده نشان دهنده کاهش میزان مقاومت به ضربه نمونه ها با گذشت زمان بیشتر در برابر UV بوده است. همچنین با افزایش میزان ماده افزودنی، شیب کاهش میزان مقاومت به ضربه در اثر گذشت زمان کاهش یافته است. لذا استفاده از ترموپلاستیک PMMA به صورت خالص و بدون مواد افزودنی در کاربردهایی که به صورت بلند مدت در معرض عوامل محیطی قرار داشته و نیاز به تحمل ضربه دارند، مناسب نبوده و منجر به از دست رفتن خواص آن به میزان چشمگیری خواهد شد. وجود مواد پایدارکننده نوری، زمان استفاده از قطعات در برابر عوامل محیطی را برای کاربردهایی که نیاز به مقاومرت به ضربه مشخصی داشته باشند، افزایش خواهد داد.

کلیدواژه ها:

پلی متیل متاکریلات (PMMA) ، پایدارکننده نوری ، عوام محیطی ، قالبگیری تزریقی ، مقاومت به ضربه